دم‌خروس یا قسم حضرت‌عباس؟

به گزارش تلنگر؛ شعارهای دولت با اعداد و ارقام بودجه نمی‌خواند؛ چراکه بودجه سال آینده سهم خاصی برای فعالیت‌های عمرانی و اقدامات زیر بنایی در کشور ندارد. در شرایط فعلی حتی 10 درصد از بودجه سال آینده را نمی‌توان به بخش عمرانی اختصاص داد.

بودجه 1400 به‌عنوان چشم‌انداز آماری اهداف دولت در سال آینده با وعده‌های رئیس‌جمهوری محترم نظیر برنامه‌ریزی برای حرکت نقدینگی به‌طرف تولید، فعال کردن ظرفیت تولید کشور، ایجاد 1 میلیون شغل، تک‌رقمی کردن تورم و تولید 4 میلیون مسکن در 4 سال منافات دارد. درواقع بودجه تقدیمی دولت برای سال 1401 عملاً هیچ‌یک از وعده‌های انتخاباتی که در سطر بالا خدمتتان عرض شد پوشش نمی‌دهد و فقط مربوط به هزینه‌های جاری دولت خواهد بود.

آینده مبهم

برنامه بودجه به‌عنوان گزاره واقعی تقدیمی دولت به مجلس که اهداف و برنامه‌های آن برای سال 1401 را به‌صورت کلی مشخص می‌کند؛ کشور به سمت رشد تولید نخواهد برد و عملاً پروژه‌های عمرانی دولت که بزرگترین نیروی محرکه تولید در کشور است را تعطیل خواهد کرد.

اقتصاددانان معتقدند که مخارج عمرانی تأثیر مثبت و مخارج جاری تأثیر منفی بر تولید داخلی دارد چراکه باعث رشد تولید و به‌روزرسانی زیرساخت‌ها می‌شود. طبیعتاً با حذف بزرگترین مشتری از لیست تولیدکنندگان؛ شرکت‌ها با کاهش تولید مواجه می‌شوند و کارخانه‌ای که کار نکند کارگر نمی‌خواهد

راه‌کار چیست؟

بودجه سال آینده تورم زیادی در پی خواهد داشت و این سبب می‌شود بخش تولیدی اشتغال‌زا و درآمدزا نباشد. کشور گردشگر ندارد و از اقتصاد مناسب و پایدار برخوردار نیست. امروز دولت آن‌قدر هزینه دارد که مالیات به‌جای آنکه هزینه کیفیت زندگی مالیات‌دهنده شود؛ صرف پرداخت حقوق می‌شود. در این شرایط فرار مالیاتی چیز عجیبی نیست؛ چون مالیات در ایران سرمایه‌گذاری نیست؛ پول از جیب رفته است. مالیات باید صرف زیرساخت‌های کشور شود تا پرداخت آن ارزش باشد.

متأسفانه هزینه استهلاک زیرساخت‌ها به‌جای آنکه خرج بهسازی شود سر از ناکجاآباد درمی‌آورده و درنتیجه جاده‌ها، زیرسازی‌ها، پل‌سازی‌ها، ناوگان هوایی، ریلی و ... روزبه‌روز فرسوده‌تر شده است و پوشش درمانی دولت کمتر از دیروز است.

دولت‌مردان امروز محکوم به تصمیم‌گیری هستند؛ آنها باید بین آرامش خاطر دوستان و همراهان و جلوگیری از نابودی کشور انتخاب کنند؛ پیشنهاد من این است که قبل از آنکه مجبور به کوچک کردن دولت و کاهش هزینه‌های جاری کشور شوند؛ خود این روند را انتخاب کنند تا بتوانند بودجه عمرانی بیشتری به کشور اختصاص دهند و کشور را به سمت رشد اقتصادی از طریق افزایش کیفی و کمی زیرساخت ببرند.

انتهای گزارش