آخرین دستاوردها از ثبت تصاویر در مغز انسان همه را شگفت زده می کند!

به گزارش تلنگر؛ محققان مرکز تحقیقات سلولی بایوزنتروم در دانشگاه بازل سوئیس توانستند با تصویربرداری از مغز موش ها مشاهده کنند که هنگام شکل گیری حافظه جدید چه اتفاقی می افتد. چیزی که آنها دریافتند این بود که مغز جوندگان از سه گروه مختلف نورون برای ضبط حافظه استفاده می کند. اولین گروه از آنها به عنوان نورون های پیش ساز شناخته می شوند و اولین گروه هایی هستند که با رشد جنین رشد می کنند. در انتهای دیگر طیف، نورون های دیر متولد شده قرار دارند که در اواخر رشد جنینی ظاهر می شوند. بین آنها نورون هایی قرار دارند که در جایی درست در وسط رشد در رحم تشکیل می شوند.

این مطالعه نشان داد که وقتی یک حافظه جدید در سلول های عصبی در بدو تولد ذخیره می شود، در ابتدا بازیابی آن دشوار است، اما با گذشت زمان قوی تر می شود.

از سوی دیگر، رونوشت حافظه ذخیره شده در سلول‌های عصبی دیر رشد در ابتدا بسیار قوی بود، اما به مرور زمان محو شد تا اینکه در نهایت برای مغز در دسترس نبود. به طور کلی، نسخه حافظه دارای درجه بالاتری از ثبات نسبت به هر گروه عصبی دیگری بود.

فلاویو دوناتو، رئیس گروه تحقیقاتی، می گوید: چالشی که مغز با حافظه با آن روبرو می شود بسیار چشمگیر است. از یک طرف، باید به یاد داشته باشد که در گذشته چه اتفاقی افتاده است تا به ما کمک کند دنیایی را که در آن زندگی می کنیم درک کنیم. از سوی دیگر، باید با تغییراتی که در اطراف ما اتفاق می‌افتد وفق دهد و همچنین خاطرات ما باید به ما کمک کنند تا انتخاب‌های درستی برای آینده خود داشته باشیم.

محققان با درک جدید خود توانستند عمیق‌تر به چگونگی شکل‌گیری و دسترسی به خاطرات بپردازند. در اینجا ذکر این نکته ضروری است که اگرچه این تحقیق بر روی موش ها انجام شده است، اما مغز آنها اغلب در علوم اعصاب به عنوان جایگزینی برای مغز ما استفاده می شود زیرا آنها دارای 75 نوع سلول مختلف در قشر مغز هستند که شبیه به مغز انسان هستند.

با این حال، محققان بر این باورند که مطالعه آنها ممکن است پیامدهایی برای درمان افرادی که تحت تأثیر یک رویداد آسیب‌زا قرار گرفته‌اند داشته باشد. به این دلیل که آنها می گویند، این تحقیق نشان می دهد که چگونه خاطرات می توانند در مغز تغییر کنند. به عنوان مثال، اگر حافظه جدید باشد، به این معنی که سلول های عصبی نسل آخر فعال شده اند، می توان آن را قبل از انتقال به نورون های ذخیره سازی متوسط ​​و اولیه اصلاح کرد. با این حال، هنگامی که نورون های دیررس فعال می شوند و حافظه در آنجا ذخیره می شود، تغییر آن به طور فزاینده ای دشوار می شود.هر چه یک حافظه بیشتر در مغز ذخیره شود، تغییر آن سخت تر می شود

درک این انعطاف پذیری ممکن است روزی به دانشمندان کمک کند تا بفهمند چگونه می توانند به افراد کمک کنند به خاطراتی که فکر می کردند برای همیشه از دست داده اند یا خاطرات دردناکی که به روشی بیمارگونه وارد زندگی روزمره آنها شده است، دست یابند.

انتهای مطلب