از رنجی که ما خبرنگاران در بی برقی می بریم

به گزارش تلنگر؛ خبرنگاریم و منتظر خبر در هر ساعت و ثانیه هستیم. خبر دریافتی را از نهادها می‌فرستند تا می‌آییم کار کنیم برق می‌رود و باید داد و بیداد سردبیر را تحمل کنیم که: «…چرا حواست نبود؟! چرا نگفتی خبر را زودتر برایت بفرستند که به قطعی برق نخوری؟! فلان سایت خبر را کار کرده و تو دنبال برق بودی؟! و…»

تعطیلی از کار هم که نداریم همه کارمندان تعطیل هستند و در خانه و پیک‌نیک و سفر و… ما باید بیاییم خبرگزاری

تازه آن دسته از کارکنان بخش خصوصی که سر کار می‌آیند هم از ساعت سه تا پنج که برق نیست به خانه می‌روند اما سردبیر ما می‌گوید: «از ساعت سه تا پنج توی موبایل یا تبلت‌هاتون مطلب بنویسد برق که آمد خودم منتشر میکنم…» این هم قوز بالا قوز

نشست خبری‌ها را صبح می‌اندازند تا به قطعی برق نخورد، قرار مصاحبه‌ها را هم صبح می‌اندازیم تا…

یک زمان عده‌ای با افتخار می‌گفتند: «…مردم لبنان فقط چهار ساعت در شبانه‌روز برق دولتی دارند…» و طلبکارانه به مردم می‌‌پریدند که: «…قدر بدانید و غر نزنید…» اما حالا همان عده یا سکوت پیشه کردند یا تقصیر را به گردن پزشکیان و علی‌آبادی می اندازند؛ اصلاً انگار این جماعت از جنجال خوششان می‌آید.

به خودم که می‌آیم می‌بینم برق آمده و مطالبی که در تاریکی نوشته‌ام را باید برای سردبیر بفرستم.

روح‌الله محتشم