بررسی حقوق زنان در ایران به مناسبت روز زن
براساس آمار چیزی در حدود 44 میلیون نفر از جمعیت جامعه ایران را بانوان تشکیل میدهند؛ 44 میلیون نفری که مطالباتی به حق دارند، مطالباتی که هیچ مسئولی به آن ها جامعه عمل نمیپوشاند.
به گزارش تلنگر؛ به بهانه روز زن، روز تکریم بانوان و مادران ایرانی، در این متن مطالبات به حق آنان پرداختهایم، مطالباتی که باید خیلی پیش از اینها شنیده و اجرا میشد. یکی از این حقوقها پایمال شده است که در سالهای اخیر بارها در خصوصش صحبت شده، ولی هنوز به نقطه امن خاصی نرسیده، لایحه حمایت از زنان است.
بیش از ۱۰ ماه است که کلیات این طرح در مجلس تصویب شده، اما هنوز این لایحه درپیچ و خم قانون شدن گیر کردهاست. اما چرا قانون شدن این لایحه یکی از مهمترین اتفاقات برای زنان ایرانی است؟
خشونت علیه زنان، از جمله سرفصلهای مهمی است که با تصویب این لایحه میتوان به کاهشش در جامعه ایرانی امیدوار بود. گرچه نسبت به سایر جوامع، در ایران اوضاع بهتر است، اما نباید فراموش کنیم که مشکلاتی در این خصوص وجود دارد و باید برای کاهش همین مقدار هم تلاش ویژه ای صورت گیرد.
از جمله مشکلاتی که زنان ایرانی بعضا با آن مواجهند، مباحث حول خشونت خانگی است. تبعیض های جنسیتی، نگاه جنسیتی در ارائه خدمات، خشونت کلامی، چند همسری از سرفصل هایی هستند که هرچه زودتر باید ساز و کار برخورد با ان در کشور تصویب شود.
شاید در نگاه اول عجیب به نظر برسد، اما یکی از ریشههای اصلی خشونت علیه زنان، بیکاری و اعتیاد در مردان است. نباید فراموش کرد که یک جامعه همچون دومینو به هم متصل است و باید برای حل معضل خشونت علیه زنان، به ریشهها پرداخت. با تلاش و برنامهریزی برای بحران اعتیاد در ایران، بحران بیکاری در ایران، چه در بخش زنان و چه در بخش مردان، می توان امیدوار بود که شاهد کاهش خشونت علیه زنان باشیم.
آمارها می گوید در کشور ما ۵۵ درصد طلاقها و ۶۵ درصد همسر آزاری از اعتیاد سرچشمه میگیرد که برخورد با این عامل و ریشه کنی آن در ارتقای وضعیت زنان نیز موثر خواهد بود.
سوء رفتار علیه زنان مشمول بر هر نوع آزار فیزیکی، جسمی و روانی است و باید زودتر این معضل حل شود. زنان باید در جامعه همچون مردان در هر رسته شغلی، در هر فضایی احساس آرامش کامل کنند تا به سمت یک جامعه سالمتر و بهروزتر حرکت کنیم.
از سوی دیگر مواردی مثل بیمه زنان خانه دار، حمایت از زنان سرپرست خانوار و … از دیگر دغدغه هایی است که هرچند برای حلشان گامهایی برداشته شده، اما نیاز به استمرار و حرکت بیشتر به وضوح دیده می شود.
پایان مطلب/س.آ