بیش فعالی در بزرگسالی (ADHD) چیست + راه تشخیص و درمان

به گزارش تلنگر؛ بیش فعالی در بزرگسالی هم ممکن است به وجود بیاید البته بیش فعالی یک اختلال رشدی در کودکان است. در این مقاله به بررسی علل، علائم و روش درمان بیش فعالی در بزرگسالان بپردازیم.

بیش فعالی در بزرگسالان

بیش فعالی همانطور که در بالا گفتم یک اختلال رشدی در کودکی است اما در بزرگسالی هم امکان دارد رخ بدهد در بزرگسالان بین ۲ تا ۶ درصد دچار بیش فعالی هستند. ر اوایل زندگی، ADHD معمولاً به صورت مشکلات رفتاری در مدرسه یا مشکل در تمرکز، درک مطالب یا تکمیل وظایف ظاهر بروز پیدا می کند. در بزرگسالی، ممکن است به صورت مشکلات در چالش های اجتماعی ناشی از رفتارهای تکانشی یا بی پروا، دستیابی به اهداف یا رسیدن به راهکار در محل کار، یا حواس پرتی مکرر در طول فعالیت های روزمره ظاهر شود.

علائم بیش فعالی در بزرگسالی

بر اساس DSM-5 ، برای تشخیص ADHD، یک فرد باید حداقل به مدت شش ماه با مشکلات مربوط به بی توجهی و یا بیش فعالی تکانشگری مواجه شود. این علائم به طور قابل توجهی بر عملکرد زندگی فرد تأثیر منفی بگذارد. این رفتارها همچنین باید در دو یا چند زمینه مانند محل کار، خانه یا محیط‌های اجتماعی وجود داشته باشد. طبق تخقیقات DSM، علائم بیش فعالی باید قبل از ۱۲ سالگی وجود داشته باشد. مهمترین علائم و نشانه های بیش فعالی بزرگسالان عبارتند از:

• مشکل در شرکت در فعالیت های اوقات فراغت
• بیش از حد حرف زدن
• به طور پیشگیرانه پاسخ به سؤالات را تار می کند
• دشواری انتظار برای نوبت
• قطع حرف دیگران در حین مکالمه
• رفتار تکانشی، گاهی درگیر شدن در رفتار مخاطره آمیز در حین انجام این کار
• مشکل در شرکت در فعالیت های اوقات فراغت
• بیش از حد حرف زدن
• به طور پیشگیرانه پاسخ به سؤالات را تار می کند
• دشواری انتظار برای نوبت
• قطع حرف دیگران در حین مکالمه
• رفتار تکانشی، گاهی درگیر شدن در رفتار مخاطره آمیز در حین انجام این کار

علاوه بر علائم بیش فعالی در بزرگسالی ممکن است فرد مبتلا از نقص توجه یا بی توجهی رنج ببرد، مهمترین نشانه های بی توجهی در بزرگسالان عبارتند از:

• بی دقتی و نادیده گرفتن جزئیات
• مشکل در تمرکز بر روی کارها یا مکالمات
• حواس پرت بودن
• مشکل در انجام دستورالعمل ها یا وظایف
• مشکل در سازماندهی وظایف، فعالیت ها و متعلقات؛ برای مدیریت کارآمد زمان
• اجتناب یا امتناع از فعالیت‌هایی که نیاز به توجه مداوم دارند (گزارش‌ها، فرم‌ها، بررسی مقالات)
• از دست دادن مکرر وسایل
• فراموشی فعالیت های روزانه (قرارها، کارهای روزمره)

علت بیش فعالی بزرگسالان

علت بیش فعالی در بزرگسالی هنوز به به طور کامل مشخص نشده است اما در ادامه ععلل احتمالی بیش فعالی را برای شما شرح می دهیم:

• اختلالات مزمن
• مشکلات عاطفی و روانی
• مصرف مواد مخدر
• مشکلات فراشناختی
• مشکلات خواب

روش های تشخیص بیش فعالی در بزرگسالان

اگر بیش فعالی در همان کودکی تشخیص داده نشود، تشخیص بیش فعالی در بزرگسالان چالش برانگیز است زیرا علائم آن امکان دارد با علائم دیگر اختلالات رفتاری و روانی از جمله اضطراب، افسردگی و اختلالات عملکرد اجرایی اشتباه گرفته شوند. برای تشخیص بیش فعالی در بزرگسالان، می توان از روش های زیر استفاده کرد:

• استفاده از مقیاس ها و پرسشنامه ها
• مصاحبه بالینی
• بررسی تاریخچه علائم
• بررسی علامت های همراه
• بررسی علامت های فیزیکی

درمان بیش فعالی در بزرگسالی

بیش فعالی را می توان با روان درمانی و یا دارو درمان کرد. درمان های روانپزشکی می تواند مهارت هایی را به فرد کمک کند تا خود را به سمت وظایف هدایت کند و در مورد رفتار خود آگاه تر شود تا به طور مؤثر آن را تنظیم کند. داروها می توانند به تقویت تمرکز، رفع بی قراری و بهبود پیشرفت حاصل از مهارت های اجتماعی آموخته شده در درمان کمک کنند.

• دارودرمانی
• روان درمانی
• حمایت احتماعی
• استراتژی های خود درمانی

استراتژی های خود درمانی به طوری است هر فرد شرایط منحصر به فرد خود را در پیش می گیردکه تقریبا چارچوبش به شرح زیر است:

برنامه ریزی داشته باشید

کارهایتان را به وظایف کوچکتر تقسیم کنید

روتین زندگی مشخصی داشته باشید

عوامل حواس پرتی را به حداقل برسانید

با اینکه اختلال بیش فعالی در بزرگسالی می‌تواند بر زندگی انسان تأثیرات منفی بگذارد و منجر به مشکلات در حیطه های مختلف زندگی می شود.

اما درک و آگاهی درباره این اختلال، مشاوره و پشتیبانی مناسب، استفاده از روش‌های مدیریت و درمانی، و ایجاد ترکیبی از روش‌های رفتاری و دارویی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و مدیریت بهتر این اختلال کمک کند.

علائم بیش فعالی بزرگسالان معمولاً با دارو، درمان یا ترکیبی از این دو قابل درمان است. با این حال، وقتی بیش فعالی درمان نشود، می‌تواند اثرات نامطلوب طولانی‌مدتی سلامت جسمی و روانی فرد داشته باشد، لذا در صورت مشاهده نشانه های این اختلال حتما به روان درمانگر یا بهترین روانپزشک مراجعه نمایید.

انتهای مطلب/ی.ر