سیاست داخلی
مفهوم واقعی مطالبه گری چیست؟
به گزارش تلنگر؛ مطالبهگری خواستن یک حق و پیگیری برای رسیدن به آن حق است و بهعنوان یکی از مصادیق امر به معروف و نهی از منکر نهتنها حق بلکه رسالت عموم مردم در راستای مقابله با فساد، استقرار عدالت حداکثری و در نهایت تحقق تمدن نوین اسلامی در عصر کنونی است.
اما چگونه است که گاه جریان مطالبهگری از مسیر اصلی خود منحرف شده و دچار افراطیگری و بیخردی میشود؟
چه میشود که تلاش برای اصلاح امور نظام و آرمانخواهی جای خود را به تخریب، افترا و جوسازیهای رسانهای میدهد؟ و یا چطور ممکن است سیاستزدگی افراطی و تعصبات جناحی، زمینهساز مطالبهگریهایی غیر عالمانه و به دور از انصاف شده و در این مسیر آبروهایی رفته و دیگر بازنگردد؟
پاسخ تنها یک چیز است: “عدم آگاهی و یا عدم به کارگیری شاخصهای مطالبهگری صحیح”
اینکه به محض دیدن یک ناکارآمدی یا بحران مدیریتی و به صرف ادعا و نقل قول یا شنیده، آبروی کسی را به بازیچه بگیریم، مصداق بیاخلاقی است. پس تحقیق و تفحص و سنجیدن تمام جوانب، شرط یک مطالبهگری عالمانه و منطقی است.
از آنجا که تخریب، فضای گفتوگو را مسدود میکند، توجه به اصل انصاف در پرسشگری و پرهیز از توأم کردن مطالبهگری با پرخاش و بدگویی، شاخصه دیگری در مطالبهگری است که رهبر انقلاب آن را متذکر شدند.
نحوه بیان مطالبه به گونهای که اعتراض به نظام تلقی نشود، همراه کردن مطالبهگری و انتقاد و اعتراض با راه حلهای خوب و قابل اجرا و استمرار در مطالبهگری تا حصول نتیجه نیز از شاخصههای دیگر مطرح شده از سوی رهبر انقلاب در دیدار با دانشجویان بود.
همانگونه که آمرین به معروف و ناهین از منکر، مشفقانه موضوعی را مطرح کرده و خواستار انجام حق و یا ممانعت از انجام آن هستند، مطالبهگری صحیح نیز همان معنا و مفهوم را داراست و با توجه به ماهیت مطالبهگری در جامعه اسلامی، نقد سیاسی حاکمان و نهادهای سیاسی، مبتنی بر نُصح، خیرخواهی و اخوت اسلامی است.
حال اگر مطالبهگری صحیح در جامعهای نهادینه شود و عموم افراد فارغ از جایگاه و منافع خود، در مسیر مطالبهگری صحیح و اصلاح حکمرانی گام بردارند، آن جامعه مسیر تعالی را با سرعت افزون طی خواهد نمود.
امید آن که رعایت آداب مطالبهگری به مطالبات انقلابی و نه خواهشهای نفسانی منحصر باشد و در سایه همت مضاعف، در راستای فراهم کردن بسترهای تحول در کشور و زمینهسازی تمدن نوین اسلامی، توفیق یابیم.
انتهای مطلب