وقتی دولتمردان از عملکرد خود انتقاد می‌کنند!

به گزارش تلنگر؛ مشکلات در حال انباشت شدن روی همدیگر هستند و دولت نه تنها توانمندی تحقق وعده‌های انتخاباتی خود را ندارد؛ بلکه از مدیریت عادی کشور نیز ناتوان است و همه را ناراضی کرده است.آمارها از نارضایتی درصد زیادی از مردم سخن می‌گویند واین یعنی فاجعه؛ فاجعه‌ای که دولت تندرو و انقلابی دو سال دیگر می‌تواند به آن دامن بزند!

جناب رئیسی؛ دو سال است ضمام امور را در دست گرفتید و مدام وعده دادید و عملی ندیدیم؛ پیشنهاد می‌کنیم با نگاهی به وضعیت کابیه به جای سهم فروشی و یار خریدن، افرادی را بر سر کار بیاورید که توانایی کار کردن داشته باشند تا حداقل نامی نیک از خود به جای بگذارید نه کشور ویران!

جناب رئیسی دولت مدیرانی می‌خواهد که بگویند ما مشکل  مردم را دیدیم و برای آن فکر و اندیشه کردیم و برنامه گذاشتیم و آسیب‌شناسیِ درست کردیم و همانطور که دارید می‌بینید موفق شدیم انتظار صد ساله را به ۵۰ سال برسانیم. هم در حوزه اقتصاد، هم فرهنگ هم سیاست و هم امور اجتماعی و…، اما جدای از رؤسای ۳ قوه که گاه برحسب منصبی که دارند می‌توانند آنهم در مقام انذار و هشدار و راهکار آنهم خطاب به مجموعه‌های پائین‌دستی خویش برای ارائه راهبرد به نصیحت و هشدار و خطابه بپردازند، انگار مقامات مسئول در هر بخش منصوب شده‌اند تا سخنرانی کنند و به گلایه بپردازند و درد دل کنند و معلوم نیست پس چه کسی باید این معضلات را برطرف کند؟

نکند مقامات عزیز و ارجمند که بر کرسی مسئولیت تکیه زده‌اند انتظار دارند قدر قدرتانی از کره و یا سرزمینی دیگر بیایند و به حلّ این مشکلات بپردازند؟ جالب اینکه برخی از این مقامات و مسئولین محترم حتی غلیظ‌تر از مردم و مراجعین از وضعیّت موجود و مناسبات حاکم و گرفتاری‌های ایجاد شده برای کشور و ملّت و کژ کارکردی‌ها و سوء مدیریت‌ها می‌نالند و انتقاد‌ها و گلایه‌های شدیدتری مطرح می‌کنند. بی‌آنکه به کسی پاسخ بدهند که پس چرا کاری نمی‌کنید؟ پس برای چه پشت این منصب و میز نشسته‌اید و حقوق می‌گیرید؟ شما که از گذشته می‌نالید و همه گرفتاری‌ها را به دولت و یا مجلس و یا مدیرعامل یا مدیر قبلی نسبت می‌دهید خود چه کرده‌اید؟ و چرا دست از گلایه و گذشته برنمی‌دارید و برای حال و آینده این ملک و ملّت و دستگاه و اداره و تشکیلاتتان کاری نمی‌کنید؟

مشکل از شما نیست؛ مشکل از ساختاری است که از دوران حکومت شاهنشاهی دست نخورده است؛ آرمان‌هایمان انقلابی شده ولی روش‌ها و ساختارها همچنان طاغوتی است؛ این یک شعار نیست؛ سیستم اداره کشور پس از انقلاب با قبل از آن به لحاظ ساختاری تغییری نکرده است و عملا امروز دولت با بدنه و ساختار 40 سال پیش در حال فعالیت است. در این شرایط انتظاری هم جز چیزی که می‌بینیم نباید داشته باشیم!

انتهای مطلب