فشار بر ایران؛ با قطعنامه حقوق بشری!

به گزارش تلنگر؛ مدتی است که کشور‌های غربی در تلاش هستند تا با صدور قطعنامه‌ای حقوق بشری فشار را بر ایران افزایش دهند؛ فشاری که ایران را مجبور به پذیرش شرایط اروپا و امریکا کند.

اگر طرف‌ها نخواهند هیچ اقدامی بکنند و به محکوم کردن لفظی اقدام کنند، در همین حد کاربرد دارد. اما اگر بخواهند با تهدیدها، اعلامیه‌هایی از طرف کشور‌های دیگر و موضع گیری‌های سران بین المللی ادامه پیدا کند و خدایی نکرده به یک نوع عملیات محدود نسبت به مکان‌های هسته‌ای و جواب طرف ایرانی بینجامد، پیشگیری از مصیبت ممکن نخواهد بود.

جدل حقوق بشری ایران با کشور‌های غربی، مدتی قبل به صدور یک قطعنامه توسط شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد انجامید. این قطعنامه با ۲۵ رای موافق منجر به ایجاد کمیته حقیقت یاب شد. اما این اتفاقات تا چه اندازه می‌تواند ایران را در مجامع بین المللی تحت فشار قرار دهد و ایا ضمانت اجرایی دارد؟
فریدون مجلسی کارشناس مسائل بین الملل در گفتگو با خبرآنلاین به موضوع اهمیت قطعنامه پرداخت.

حقوق بشر راهکار اروپا و امریکا برای فشار به ایران

فریدون مجلسی در مورد اهمیت قطعنامه شورای امنیت برای ایران گفت: این قطعنامه، مربوط به شورای امنیت نیست که برای آن ضمانت اجرا‌های فوری وجود داشته باشد. گروه حقیقت یاب را هم ایران می‌تواند بپذیرد یا نپذیرد و آن‌ها خودشان توسط امکانات مختلف مجازی و حقیقی که در اختیار دارند بررسی کنند و گزارش دیگری بدهند. آن گزارش دیگر هم ضمانت اجرای معمولی ندارد. این اقدامات را می‌توان پیش زمینه‌ای برای یک عملیات دانست که به منظور آماده سازی اذهان عمومی در داخل و خارج ایران صورت می‌گیرد. گاهی اوقات هم جنبه هشدار و روانی دارد. مساله این است که کشور‌های خاورمیانه‌ای تقریبا هیچکدام از معیار‌های حقوق بشری سازمان ملل پیروی نمی‌کنند و در این راستا توجیحاتی را نیز عنوان می‌کنند. اما در مورد جمهوری اسلامی ایران، طرفین از همه اقدامات تبلیغاتی و روانی استفاده می‌کند.

وی افزود: شواهد نشان می‌دهد که در چند مورد استناد به قطعنامه‌های مربوط به حقوق بشر با اقدامات بعدی همراه شد. آن موقعی بود که هشدار‌های مختلف یا زمینه‌های جنگ به صورت کشتار‌های بزرگ وجود داشت. نمونه آن‌ها را در صربستان و بوسنی و هرزگوین داشتیم. در لیبی هم همین طور بود. بعد از این مصوبات در آن کشور‌ها اقداماتی از قبیل منع پرواز و بعد اقدامات جدی‌تر بعدی انجام گرفت. در نظر آن‌ها وضعیت ایران به آن شدت نیست. اما تهدیدات غنی سازی بالاتر از ۶۰ درصد که با یک نوع پاسخگویی به این قطعنامه هم صورت گرفت و اینکه در هر اقدام قبلی هم جمهوری اسلامی یک اقدام عملی به کار برده، برای غرب جنبه‌های تهدیدآمیز داشته است.

وی تصریح کرد: شورای حکام قبل از این اتفاقات، یعنی قبل از اینکه غنی سازی به ۶۰ درصد برسد، تصمیمی ضد ایرانی گرفته بود و به شورای امنیت فرستاده بود و در آنجا در به روی مکانیسم ماشه باز شده است. همه این‌ها می‌تواند شرایط بدی را برای ایران فراهم کند. خصوصا در موقعیتی که داخل ایران هم واکنش‌هایی رخ داده و این‌ها زمینه را برای تبلیغات گسترده‌تر غرب و برای واکنش‌های شدیدتری اماده کرده. در اینجا مردم انتظار دارند با واکنش‌های مناسبی، تهدیدی که زیان و خسارتش به مردم ایران می‌رسد برطرف شود. این مستلزم اقداماتی است که هم نظر مردم ایران جلب شود و هم جامعه بین المللی ایران را کشوری ماجراجو و جنگ طلب تلقی نکند.

مجلسی در پایان گفت: تصمیمات سیاسی در کشور‌های رقیب گرفته شده و گزارش کمیته حقیقت یاب فقط برای عملکرد است. اگر نخواهند هیچ اقدامی بکنند و به محکوم کردن لفظی اقدام کنند، در همین حد کاربرد دارد. اما اگر بخواهد با تهدیدها، اعلامیه‌هایی از طرف کشور‌های دیگر و موضع گیری‌های سران بین المللی ادامه پیدا کند و خدایی نکرده به یک نوع عملیات محدود نسبت به مکان‌های هسته‌ای و جواب طرف ایرانی بینجامد، پیشگیری از مصیبت ممکن نخواهد بود.

انتهای مطلب