زمان گذر از تندروها نرسیده است؟

آیا وقت آن نرسیده که سیاست‌مداران، لومپن‌های سیاسی را کنار بگذارند و سراغ کسانی بروند که به شکلی واقعی برای آینده کشور برنامه دارند؟

آقای جلیلی؛ سال‌ها است که امسال شما و هم‌فکر‌های تندرو شما حرف زدند و از امکانات کشور گفتند و جلوی هر چه که خیر برای مردم و کشور بود گرفتند؛ از عافیت اقتصادی و آرامش بازار گرفته تا حل مناقشات سیاسی کشور با جهان که باعث امنیت روانی جامعه می‌شد.

برادر گرامی نتیجه سال‌ها مدیریت امثال شما، رکوردزنی پرداخت عوارض خروج از کشور در 9 ماهه امسال است؛ رکوردی که معنای آن خروج بسیاری از سرمایه‌های اقتصادی و افکار پولساز از کشور است.

سال هاست که مردم ایران با گوشت، پوست، خون و استخوان خود دارند آثار تحریم‌هایی را که «کاغذپاره» خوانده شدند، حس می‌کنند.آن زمان شما مسئول مذاکرات ایران و کشورهای 1+5 بودید؛ مذاکراتی که به گواه شاهدان بیشتر مجلس رجز خوانی و روضه خوانی بود تا حل و فصل مشکلات اقتصادی و معضلات سیاسی!

جناب سعید جلیلی شما ۸ سال مذاکره کننده ارشد هسته‌ای ایران بودید، دستاورد‌هایتان در این دوران 8 ساله چه بود؟ اگر شما سختتان است به یاد بیاورید من به شما یادآوری می‌کنم:

1. تصویب قطعنامه‌های متعدد شورای امنیت علیه ایران 
2. به بن بست کامل رسیدن مذاکرات ایران و کشورهای طرف مذاکره
3. نگه داشتن کشور در وضعیت اقتصادی اتوپایلوت و حرکت دادن کشور به سمت جنگ 

به جای آن که به خاطر سوءتدبیر که منجر به تحریم‌های گسترده جهانی علیه ایران شد، دستکم عذرخواهی کنید، با تحریف واقعیت‌ها گفته‌اید: ما اصلا ذیل فصل هفت نبودیم که بخواهیم با برجام از آن بیرون بیاییم؟

آقای جلیلی مهم است که فردی در جایگاه‌هایی که شما داشتید به عنوان مذاکره کننده ارشد کشور دارای سواد انگلیسی مطلوب و یا حداقل متوسط رو به بالایی باشد؛ اگر چنین است که می‌توانید به قطعنامه‌های صادره علیه ایران در آن دوران مراجعه کنید و ببینید که صراحتا نوشته شده که بر اساس کدام مواد ایران زیر بند هفت رفته است. اگر هم که علم کافی ندارید از اهل فنش می‌توانید کمک بگیرید؛ به نظر رفقای موتورسوارتان در این زمینه توانمند هستند.

شاید شما در جریان نباشید بزرگوار اما فصل هفتم منشور ملل متحد به این شورا اختیار می‌دهد علیه کشور‌هایی که خطری برای صلح و امنیت جهانی هستند، هر گونه اقدامی مانند تحریم و حمله نظامی را تصویب کند. همچنین اگر در طی این دوره کشوری به کشور مذبور حمله کند نه تنها متخاصم شناخته نخواهد شد؛ بلکه احتمال حمایت از آن کشور توسط سازمان ملل متحد نیز وجود دارد. این موردی است که رژیم صهیونیستی این روزها سخت دنبال است و تلاش می‌کند مکانیزم ماشه را بکشد و ما را به بند هفت برگرداند چرا که می‌داند در صورت حمله به ایران واکنش بین‌المللی نخواهد داشت.

برادر گرامی؛ به نظرم وقت آن رسیده که شما و رفقای موتورسوارتان سیاست را به اهلش وا گذارید و برای خود طلب مغفرت کرده و برای آیندگان کشور شادی و خروج از بحران‌هایی که شما و امثال شما موجبات آن را فراهم کردید؛ کنید.

پیشنهاد می‌کنم در این چند صباح باقی مانده از عمر، بیشتر به خانواده و نوه‌ها بپردازید و در فکر آباد کردن آخرت خود باشید؛ چرا که آباد کردن ملک و مملکت را اگر هم بلد باشید که معتقدم امثال شما بلد نیستند؛ مردم این کشور دیگر چون شمایی را نمی‌خواهند. بگذارید کشور به مردم باز گردد.

انتهای یادداشت