به گزارش تلنگر؛ این کار، یک سنت قدیمی در تاریخ چین است که از حدود ۸۰ سال قبل شکل سیاسی نظام مجلس نمایندگان خلق را به خودش گرفته است. نمایندگان مجلس محلی و مردم رای دهنده به این نمایندگان، محل بحث، بررسی امور و انتخاب نمایندهاشون رو توی این چایخانهها انتخاب کردند.
روز دهم هر ماه، نمایندهای محلی توی این چایخانهها با مردم روستا دیدار میکنند تا خواسته ها، نظرات و پیشنهادهای اونا رو توی تصمیم گیریهای کشوری لحاظ کنند.
چینیها به صلح و همآهنگی اهمیت زیادی میدهند و شکاف اجتماعی که نتیجه رویارویی احزاب و گروههای مختلف هست رو دوست ندارند. به عقیده چینها، امور عمومی با مشورت مردم حل و فصل میشود و بهترین تصمیمها بر اساس خواستههای عمومی گرفته میشود. این جوهره دموکراسی مردمی در کشور چین است.
توی نظام سیاسی چین امروز، روشهای دموکراتیک مثل مشورت بین احزاب و سازمانهای اجتماعی شکل گرفته و کمیته مرکزی حزب حاکم چین قبل از تصمیم گیری در نشست سالانه خودش باید درباره این تصمیمات با ۸ حزب و اتحادیه صنایع و بازرگانی و شخصیتهای غیر حزبی بحث و مشورت کند.
چینیها یک مثل مشهور دارند که میگوید کسی میداند کفش اندازه پا میشود یا نه که آن را پوشیده. اینکه هر کشوری از چه نوع دموکراسی استفاده کند، نکتهای است که باید توسط مردم اون کشور درباره اش تصمیم گیری بشود و تلاش برای تحمیل الگوی دموکراسی خود به سایر کشورها، خودش یک اقدام غیر دموکراتیک است.
انتهای مطلب/ی.ن