رسانه ملی آتش در لس انجلس را می بیند ، آتش در خانه را خیر
امیر محمدی در یادداشتی اختصاصی برای تلنگر نوشت: رسانه ملی آتش در لس انجلس را می بیند، آتش درخانه را خیر.
یک مقام مسئول در بندر عباس کشف لوله دو کیلومتری انشعابی قاچاقچیان سوخت جت که فقط ارزش لوله انتقالش 4 میلیارد است را مخابره کرده است.
نمی داند چه مدتی است که اموال عمومی در حال قاچاق است. نمی گوید چگونه مسیر لوله کشف، انشعاب گیری و لوله کشی شده است، مقصد لوله کجا بوده و در نهایت خریدار سوخت جت چه فرد یا افرادی بودند؛ در طرف دیگر مجری تلویزیون از آتش در لس انجلس با طعنه و کنایه و نشانه های افول آمریکا می گوید.
کاش یک بار صدا و سیما و مسئولان کشور بگویند که تاثیر این مانور تبلیغاتی ایران و در راس آن رسانه ملی در جهت روشن کردن چهره پلید و زشت ایالات متحده و سردمدارانش در جهان چقدر است؟ عمق راهبردی این همه هزینه کرد کجا بوده و چطور به نتیجه دلخواه خواهد رسید؟
از ما مردم معمولی که بپرسید می گوییم وقتی در کشور کسی رسانه ملی را جدی نمی گیرد چرا خارجی باید به آن اهمیت دهد؟
جالب است برایم که آتش در آمریکا نماد ظلم و ستم به مردم غزه، ظلم به جهان و مردم امریکا است. اما بجران های خودمان به خاطر پر مصرفی مردم، زیاده خواهی، نداشتن فرهنگ مصرف، شل بودن گره روسری و غیره است و حتی وقتی دومین مقام مسئول کشور دچار سانحه می شود عاجز از پیدا کردنش بدون کمک خارجی هستیم!
اما حال که تمام مشکلاتمان حل شده و بحران های دنیا برایمان مهم گردیده جهت حل مختصر مشکلات باقی مانده عرض می کنیم موارد ذیل را هم مرحمت فرموده برطرف کنید اینجا گلستان است و دود در مغرب نشانه کفر و ناسپاسی است:
- عدم پیشرفت و توسعه ایران
- مهاجرت فرزندان ایران زمین
- گسترش مواد مخدر
- تخریب زیست بوم ایران
- فساد ، رانت و سلاطین تبهکاران اقتصادی
- ناامیدی مردم و فاصله بین ملت و دولت
- گرگ های درنده در مرزهای ایران
- حاکمیت مقتدرانه بی خردان در بخش های مختلف کشور
- دستگاه قضایی عریض و طویل و ناکارآمد
- دستگاه های فرهنگی بی خاصیت و بودجه بر
- مراکز نظارتی متعدد و موازی
- ناترازی های متعدد در انرژی ، آب و مواد غذایی و دارویی و…
نمی دانم چرا این موارد را نمی بینید و چشم ها را بسته و منتقدین و دلسوزان ایران را در حصر ، زندان و ممنوع الحضور کرده اید و رسانه ملی کشور را جولانگاه فرقه ای خاص کرده اید؟!
ما مردم عادی برای مردم آمریکا و بخصوص ایرانیان مقیم لس انجلس آرزوی سلامتی و خاموشی آتش را داریم و برای مدیران ارشد کشورمان روشن شدن چراغ علم و دانش را خواهانیم.
هرچند که می دانیم که سال دیگر آن منطقه بهتر از قبل ساخته و پرداخته شده و طراحی های نوین برای جلوگیری از چنین خسارتی در آن دیده شده است؛ حال آنکه ما از بازسازی یک استادیوم و رساندن آن به استانداردهای حرفه ای در دنیا عاجزیم!
انتهای مطلب
