دعای ذبح قربانی عید قربان | قبل از قربانی کردن این دعاها را بخوانید!

در این مطلب از تلنگر دعای ذبح قربانی عید قربان را بررسی خواهیم کرد تا با آگاهی و نیت پاک، این سنت ابراهیمی را به‌جا آوریم.

عید قربان، یکی از بزرگ‌ترین و باشکوه‌ترین اعیاد مسلمانان، یادآور اخلاص و بندگی حضرت ابراهیم (ع) در برابر فرمان الهی است؛ روزی که سنت زیبای قربانی کردن با هدف تقرب به خداوند، در سراسر جهان اسلام برگزار می‌شود. اما ذبح قربانی تنها یک عمل فیزیکی نیست؛ آداب و دعاهایی دارد که رعایت آن‌ها، ثواب و معنویت این عمل را چند برابر می‌کند. خواندن دعای مخصوص هنگام ذبح گوسفند، گاو یا شتر، یکی از مهم‌ترین اعمال مستحب در این روز مبارک است که هم نیت انسان را خالص می‌سازد و هم قربانی را مورد رضایت الهی قرار می‌دهد.

آیا قربانی کردن در روز عید قربان واجب است؟

دو نوع قربانی واجب و مستحب در اسلام وجود دارد. قربانی کردن در مناسک حج واجب بوده اما ربانی کردن در روز عید قربان، به شرط تمکن مالی، مستحب مؤکد است؛ چه کسانی که سال قبل یا سالها قبل حج را به جای آورده باشند، و چه کسانی که به حج نرفته اند. (قاروبی تبریزی، النضید فی شرح روضه الشهید، ج10، ص106.)

دعای رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) موقع ذبح:

 «أللهمّ تقبّل من محمّد و آل محمّد و من أمّه محمّد».

دعای آقا أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام) زمان قربانی:

بسم اللَّه و اللَّه اکبر وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنِیفاً مسلما وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ،إِنَّ صَلاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیایَ وَ مَماتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ، لا شَرِیکَ لَهُ وَ بِذلِکَ أُمِرْتُ وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِینَ.

دعایی از امام خمینی در وقت قربانی کردن

دعای موقع ذبح گوسفند یا گاو در روز عید سعید قربان به نقل از مناسک امام خمینی (قدّس سرّه):
«وَجَّهْت ُ وَجْهِی َ لِلَّذِی ْ فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأرْضَ حَنِیْفاَ مُسْلِماَ وَما أنا مِن َ الْمُشْرِکِیْنَ إنَّ صَلاتِی ْ وَ نُسُکِی ْ وَ محیایَ وَمَماتیِْ لِلّه رَبِّ الْعالَمِیْن َ لاشَریْک َ لَهُ‌ وَ بِذالِک َ اُمِرْتُ وَ أنا مِنَ الْمُسلِمِیْن َ، ألَّلهُمَّ مِنْک َ وَ لَکَ‌ بِسْمِ الله ِ وَالله ُ أکْبَرُ،‌ ألَّلهُمَّ تَقَبَّل مِنـِّی» یاحقّ.

دعای امام صادق (ع) زمان قربانی کردن

از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که چون قربانی را بخری، روی آن را به قبله کن و در وقت نحر یا ذبح بگو:

وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنِیفاً مُسْلِماً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ،

رو گردانیدم به طرف کسی که آفریدۀ آسمان ها و زمین است، خداپرست و مسلمان و از دوگانه پرستان نیستم.

إِنَّ صَلاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیایَ وَ مَماتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ لا شَرِیکَ لَهُ وَ بِذلِکَ أُمِرْت وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمِینَ،

به راستی نمازم و عبادتم و زندگی ام و مرگم برای خداست که پروردگار عالمیان است، شریک نیست برای او و به این دستور داده شده ام و من از مسلمانانم.

اللَّهُمَّ مِنکَ وَ لَکَ بِسْمِ اللَّهِ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ

خدایا! از تو و برای توست، به نام خدا، و خدا بزرگ است.

پس نحر یا ذبح بکند و بگوید:

اللَّهُمَّ تَقَبَّلْ مِنِّی.

خدایا از من قبول فرما.

و فرمود که تا نمیرد سرش را جدا مکن و چون پوست بکند سنّت است که یک حصه را خود و اهل خانه اش بخورند و بهتر آن است که خود به آن افطار کند و یک حصه را برای همسایگان به هدیه بفرستد و اگر پریشان باشند بهتر است و یک صحه را به فقرا و سؤال کنندگان بدهد و اگر اکثر را تصدّق کند بهتر باشد و سنّت است که پوست و کله و جمیع اجزای حلال آن را تصدّق کند و تصرّف نکند و به قصاب ندهد مگر آن که قصاب پریشان باشد و به تصدق به او بدهد.(الکافی، ج 4،  ص 498)

دعای قربانی گوسفندان از امام صادق (ع)

عِدَّهٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ زَکَرِیَّا بْنِ آدَمَ عَنِ اَلْکَاهِلِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ:فِی اَلْعَقِیقَهِ إِذَا ذَبَحْتَ تَقُولُ:

 «وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضَ حَنِیفاً مُسْلِماً وَ مٰا أَنَا مِنَ اَلْمُشْرِکِینَ إِنَّ صَلاٰتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیٰایَ وَ مَمٰاتِی لِلّٰهِ رَبِّ اَلْعٰالَمِینَ `لاٰ شَرِیکَ لَهُ»  اَللَّهُمَّ مِنْکَ وَ لَکَ اَللَّهُمَّ هَذَا عَنْ فُلاَنِ بْنِ فُلاَنٍ.

کاهلی گوید:امام صادق علیه السّلام دربارۀ عقیقه چنین فرمود

هنگامی که کارد بر حلق عقیقه نهادی می گویی:

«وجّهت وجهی للّذی فطر السّموات و الأرض حنیفا مسلما و ما أنا من المشرکین إنّ صلاتی و نسکی و محیای و مماتی للّه ربّ العالمین لا شریک له، اللّهمّ منک و لک اللّهمّ» هذا عن فلان بن فلان». بجای فلان بن فلان، اگر شخص مرد باشد اسم او با پدرش را می بری مثلا می گویی:عن علی بن محمد و اگر شخص زن بود می گویی:عن فاطمه بنت محمد. (الکافی ،ج 6  ، ص 31)

همچنین دعایی که در عید قربان توصیه شده است(دعای ذبح گوسفند):

دعای 48 از صحیفه سجادیه

اَللَّهُمَّ هذا یَوْمٌ مُبارَکٌ مَیْمُونٌ، وَالْمُسْلِمُونَ فیهِ مُجْتَمِعُونَ؛
خداوندا این روزى با برکت و میمون است، و مسلمانان در هر جاى زمین تو

فى اَقْطارِ اَرْضِکَ، یَشْهَدُ السَّآئِلُ مِنْهُمْ وَالطَّالِبُ وَالرَّاغِبُ؛
در آن اجتماع دارند، سؤال‏کننده، و خواهنده، و امیدوار و ترسنده

وَالرَّاهِبُ، وَ اَنْتَ النَّاظِرُ فى حَوآئِجِهِمْ، فَاَسْئَلُکَ بِجُودِکَ وَ ؛
حضور دارند، و تو ناظر در حوائجشان هستى، پس به جود و

کَرَمِکَ وَ هَوانِ ما سَئَلْتُکَ عَلَیْکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ ؛
کرمت و آسانى مسئلتم نزد تو از حضرتت مى‏خواهم که بر محمد و آلش درود فرستى

وَ اَسْئَلُکَ اللَّهُمَّ رَبَّنا بِاَنَّ لَکَ الْمُلْکَ وَ لَکَ الْحَمْدَ؛
و خداوندا اى پروردگار ما، که پادشاهى زیبنده توست، و سپاس حضرتِ تو را سزد،

لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، الْحَلیمُ الْکَریمُ الْحَنّانُ الْمنّانُ ذُوالْجَلالِ ؛
و خدایى جز تو نیست، بردبار و بزرگوار و مهربان و، داراى عطاى گسترده‏اى، و خداوند جلال

وَالْاِکْرامِ، بَدیعُ السَّمواتِ وَالْاَرْضِ، مَهْما قَسَمْتَ بَیْنَ ؛
و اکرام، و پدید آورنده آسمان‎ها و زمینى، هر چه میان بندگان مؤمنت قسمت

عِبادِکَ الْمُؤْمِنینَ، مِنْ خَیْرٍ اَوْ عافِیَهٍ اَوْ بَرَکَهٍ اَوْ هُدًى اَوْ ؛
کرده‏اى از خیر یا عافیت یا برکت یا هدایت یا توفیق

عَمَلٍ بِطاعَتِکَ، اَوْ خَیْرٍ تَمُنُّ بِهِ عَلَیْهِمْ، تَهْدیهِمْ بِهِ اِلَیْکَ؛
طاعت، یا خیرى که بر اهل ایمان انعام مى‏کنى، و به سبب آن به سوى خود هدایتشان مى‏نمایى،

اَوْ تَرْفَعُ لَهُمْ عِنْدَکَ دَرَجَهً، اَوْ تُعْطیهِمْ بِهِ خَیْراً مِنْ خَیْر ؛
یا در پیشگاهت مقام آنان را به آن بلند مى‏کنى، یا بدان سبب خیر دنیا و آخرت

الدُّنْیا وَالْاخِرَهِ اَنْ تُوَفِّرَ حَظّى وَ نَصیبى مِنْهُ. وَ اَسْئَلُکَ اللَّهُمَّ ؛
به آنان مى‏بخشى، از تو مى‏خواهم که بهره و نصیب مرا از آن فراوان کنى. و بار خدایا

بِاَنَّ لَکَ الْمُلْکَ وَالْحَمْدَ، لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، اَنْ تُصَلِّىَ عَلى ؛
که پادشاهى و حمد توراست و معبودى جز تو نیست، از تو مى‏خواهم که بر

مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ وَ حَبیبِکَ وَ صِفْوَتِکَ ؛
محمد بنده و فرستاده و دوست و برگزیده

وَ خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ، وَ عَلى‏ الِ مُحَمَّدٍ الْاَبْرارِ الطّاهِرینَ؛
و اختیار شده از خَلقت، و بر آل ‏محمد نیکوکاران و پاکان

الْاَخْیارِ، صَلوهً لایَقْوى‏ عَلى‏ اِحْصآئِها اِلاَّ اَنْتَ، وَ اَنْ تُشْرِکَنا ؛
و اخیار درود فرستى، چنان درودى که جز تو احدى را قدرت شمردنش نباشد، و ما را

فى صالِحِ مَنْ دَعاکَ فى هذَاالْیَوْمِ مِنْ عِبادِکَ الْمُؤْمِنینَ ؛
در دعاى شایسته هر یک از بندگان با ایمانت که در این روز تو را خوانده است – شریک سازى،

یا رَبَّ الْعالَمینَ، وَ اَنْ تَغْفِرَ لَنا وَ لَهُمْ، اِنَّکَ عَلى‏ کُلِّ شَىْ‏ءٍ قَدیرٌ ؛
اى پروردگار عالمیان، و ما و ایشان را مورد مغفرت قرار دهى، که تو بر هر چیز توانایى

اَللَّهُمَّ اِلَیْکَ تَعَمَّدْتُ بِحاجَتى، وَ بِکَ اَنْزَلْتُ الْیَوْمَ ؛
الهى، نیازم را به درگاه تو آوردم، و بار فقر و فاقه و تهیدستى

فَقْرى وَ فاقَتى وَ مَسْکَنَتى، وَ اِنّى بِمَغْفِرَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ ؛
خود را بر در خانه‏ات نهادم، و من به مغفرت و رحمتت مطمئن‏ترم

اَوْثَقُ مِنّى بِعَمَلى، وَ لمَغْفِرَتُکَ وَ رَحْمَتُکَ اَوْسَعُ مِنْ ذُنُوبى ؛
تا به عمل و کار خود، و آمرزش و رحمتت از گناهان من وسیع‏تر است

فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَ تَوَلَّ قَضآءَ کُلِّ ؛
پس بر محمد و آلش درود فرست، و خود عهده‏دار روا کردن هر

حاجَهٍ هِىَ لى بِقُدْرَتِکَ عَلَیْها، وَ تَیْسیرِ ذلِکَ عَلَیْکَ وَ ؛
حاجتى که مرا هست باش به‏ خاطر قدرتى که بر روا کردن آن دارى و آسان بودنش بر تو، و

بِفَقْرى اِلَیْکَ، وَ غِناکَ عَنّى، فَاِنّى لَمْ اُصِبْ خَیْراً قَطُّ اِلاَّ ؛
به خاطر نیازم به حضرتت، و بى‏نیازیت از من، زیرا من هرگز به خیرى نرسیده‏ام مگر از جانب

مِنْکَ، وَ لَمْ یَصْرِفْ عَنّى سُوءًا قَطُّ اَحَدٌ غَیْرُکَ، وَلا اَرْجُو ؛
تو، و هرگز احدى از من شرى را برنگردانده غیر تو، و در امر

لِأمْرِ اخِرَتى وَ دُنْیاىَ سِواکَ. اَللَّهُمَّ مَنْ تَهَیَّاَ وَ تَعَبَّاَ وَ اَعَدَّ ؛
آخرت و دنیایم به کسى جز تو امید ندارم. الهى هر کس

وَاسْتَعَدَّ لِوَفادَهٍ اِلى‏ مَخْلُوقٍ رَجآءَ رِفْدِهِ وَ نَوافِلِهِ وَ طَلَبَ ؛
براى حرکت به سوى مخلوقى به ‏امید صله و بخشش و جایزه او مهیّا شد و بار بست و ساز و برگ فراهم

نَیْلِهِ وَ جآئِزَتِهِ، فَاِلَیْکَ – یا مَوْلاىَ – کانَتِ الْیَوْمَ تَهْیِئَتى وَ ؛
آورد و آماده سفر شد، و مهیا شدن امروز من – و بار بستنم و ساز و برگ فراهم آوردن

تَعْبِئَتى وَ اِعْدادى وَاسْتِعدادى رَجاءَ عَفْوِکَ وَ رِفْدِکَ وَ ؛
و آماده شدنم به امید عفو و صله تو و

طَلَبَ نَیْلِکَ وَ جآئِزَتِکَ، اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ ؛
درخواست جایزه و عطایت به سوى توست، بارالها پس بر محمد و آلش درود

مُحَمَّدٍ، وَلا تُخَیِّبِ الْیَوْمَ ذلِکَ مِنْ رَجآئى، یا مَنْ لایُحْفیهِ ؛
فرست، و امروز این امید را از من مگیر، اى کسى که خواهش – هیچ درخواست کننده‏اى او را به رنج‏

سآئِلٌ، وَ لایَنْقُصُهُ نآئِلٌ، فَاِنّى لَمْ – اتِکَ ثِقَهً مِنّى بِعَمَلٍ ؛
نمى‏افکند، و هیچ بخششى از او کم نمى‏کند، زیرا من از باب اطمینان به عمل شایسته‏اى که از خود پیش

صالِحٍ قَدَّمْتُهُ، وَلا شَفاعَهِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ اِلاَّ شَفاعَهَ ؛
فرستاده باشم، یا به شفاعت مخلوقى جز شفاعت محمد و اهل بیت او – که صلوات و سلام

مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ ‏بَیْتِهِ عَلَیْهِ صَلَواتُکَ وَ عَلَیْهِمْ سَلامُکَ، اَتَیْتُکَ ؛
تو بر او و بر آنان باد – که امید داشته باشم به‏ جانب تو نیامدم، بلکه در حالى به سویت آمدم که

مُقِرّاً بِالْجُرْمِ وَالْاِسآئَهِ اِلى‏ نَفْسى، اَتَیْتُکَ اَرْجُو عَظیمَ ؛
به گناه و بدى در حق خود اقرار دارم، به سویت آمدم در حالى که

عَفْوِکَ الَّذى عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخاطِئینَ، ثُمَّ لَمْ یَمْنَعْکَ طُولُ ؛
به عفو عظیمى که شامل حال خطاکاران کرده‏اى چشم دوخته‏ام، که ادامه دادنشان

عُکوُفِهِمْ عَلى‏ عَظیمِ الْجُرْمِ اَنْ عُدْتَ عَلَیْهِمْ بِالرَّحْمَهِ ؛
بر گناه بزرگ حضرتت را از آن باز نداشت که آنان را مشمول رحمت و مغفرت

وَالْمَغْفِرَهِ، فَیا مَنْ رَحْمَتُهُ واسِعَهٌ، وَ عَفْوُهُ عَظیمٌ، یا عَظیمُ ؛
قرار دهى، پس اى کسى‏ که رحمتت وسیع و عفوت عظیم است، اى عظیم

یا عَظیمُ، یا کَریمُ یا کَریمُ، صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ ؛
اى عظیم، اى کریم اى کریم، بر محمد و آلش درود فرست،

وَ عُدْ عَلَىَّ بِرَحْمَتِکَ، وَ تَعَطَّفْ عَلَىَّ بِفَضْلِکَ، وَ تَوَسَّعْ ؛
و به رحمتت بر من تفضل کن، و به فضلت بر من شفقت نما، و به مغفرتت

عَلَىَّ بِمَغْفِرَتِکَ. اَللَّهُمَّ اِنَّ هذَاالْمَقامَ لِخُلَفآئِکَ وَ اَصْفِیآئِکَ ؛
بر من گشایش ده. الهى، این‏ مقام نماز جمعه که مخصوص خلفاى تو و برگزیدگان توست،

وَ مَواضِعَ اُمَنآئِکَ فِى الدَّرَجَهِ الرَّفیعَهِ الَّتِى اخْتَصَصْتَهُمْ ؛
و جایگاه امناى تو در درجه بلندى که ایشان را به آن اختصاص دادى، غاصبان آن را

بِها قَدِابْتَزُّوها – وَ اَنْتَ الْمُقَدِّرُ لِذلِکَ، لایُغالَبُ اَمْرُکَ، وَ ؛
به غارت برده‏اند – و تقدیر آن به‏ دست توست، فرمانت مغلوب نشود، و از

لایُجاوَزُ الْمَحْتُومُ مِنْ تَدْبیرِکَ کَیْفَ شِئْتَ وَ اَنّى‏ شِئْتَ، وَ لِما ؛
تدبیر حتمى تو هر گونه که بخواهى و هر زمان که بخواهى فراتر نتوان رفت، و به خاطر

اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ، غَیْرُ مُتَّهَمٍ عَلى‏ خَلْقِکَ وَلا لاِرادَتِکَ – حَتّى‏ عادَ ؛
آنچه تو بهتر مى‏دانى و در آفریدنت و اراده‏ات متهم نیستى چنین کردى – تا آنجا

صِفْوَتُکَ وَ خُلَفآءُکَ مَغْلُوبینَ مَقْهُورینَ مُبْتَزّینَ، یَرَوْنَ ؛
که برگزیدگان و خلفاى تو مغلوب و مقهور و جداى از حق خود شدند، حُکمت را

حُکْمَکَ مُبَدَّلاً، وَ کِتابَکَ مَنْبُوذاً، وَ فَرآئِضَکَ مُحَرَّفَهً عَنْ ؛
مبدل و کتابت را دور انداخته، و واجباتت را از مسیر شرایعت

جِهاتِ اَشْراعِکَ، وَ سُنَنَ نَبِیِّکَ مَتْرُوکَهً. اَللَّهُمَّ الْعَنْ ؛
منحرف، و سنت‏هاى رسولت را متروک مى‏بینند. بارالها،

اَعْدآئَهُمْ مِنَ الْاَوَّلینَ وَالْاخِرینَ، وَ مَنْ رَضِىَ بِفِعالِهِمْ ؛
دشمنان ایشان را از اولین و آخرین، و هر که به کردارشان راضى شده

وَ اَشْیاعَهُمْ وَ اَتْباعَهُمْ. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ ؛
و دنباله‏روها و پیروانشان را لعنت کن. خداوندا بر محمد و آلش درود

مُحَمَّدٍ، اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ، کَصَلَواتِکَ وَ بَرَکاتِکَ وَ ؛
فرست، که تو ستوده و بلندپایه‏اى، مانند درودها و برکت‏ها

تَحِیّاتِکَ عَلى‏ اَصْفِیآئِکَ اِبْراهیمَ وَ الِ اِبْراهیمَ، وَ عَجِّلِ ؛
و تحیت‏هایى که بر برگزیدگانت ابراهیم و آل ‏ابراهیم فرستاده‏اى، و در گشایش

الْفَرَجَ وَالرَّوْحَ وَالنُّصْرَهَ وَالتَّمْکینَ وَالتَّاْییدَ لَهُمْ. اَللَّهُمَّ ؛
و آسایش و یارى و تمکین و تأیید ایشان تعجیل کن. بارالها،

وَاجْعَلْنى مِنْ اَهْلِ التَّوْحیدِ وَالْایمانِ بِکَ، وَالتَّصْدیقِ ؛
و مرا از اهل توحید و ایمان به خود، و تصدیق

بِرَسُولِکَ، وَالْاَئِمَّهِ الَّذینَ حَتَمْتَ طاعَتَهُمْ، مِمَّنْ یَجْرى ؛
به پیامبرت، و امامانى که طاعتشان را واجب کرده‏اى قرار ده، از جمله کسانى که توحید

ذلِکَ بِهِ وَ عَلى‏ یَدَیْهِ، امینَ رَبَّ الْعالَمینَ. اَللَّهُمَّ لَیْسَ یَرُدُّ ؛
و ایمان به سبب آنان و بر دست آنان اجرا مى‏شود،

آمین رب العالمین. الها، غَضَبَکَ اِلاَّ حِلْمُکَ، وَلایَرُدُّ سَخَطَکَ اِلاّ عَفْوُکَ، وَلایُجیرُ ؛
غضب تو را جز بردباریت برنمى‏گرداند، و شدّت سخط تو را جز عفوت رد نمى‏کند، و غیر از رحمتت

مِنْ عِقابِکَ اِلاَّ رَحْمَتُکَ، وَلایُنْجینى مِنْکَ اِلاَّ التَّضَرُّعُ ؛
از عذابت امان نمى‏دهد، و مرا جز زارى به سوى تو و در برابر تو

اِلَیْکَ وَ بَیْنَ یَدَیْکَ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَ هَبْ ؛
نجات نمى‏ بخشد، پس بر محمد و آلش درود فرست، و ما را

لَنا – یا اِلهى – مِنْ لَدُنْکَ فَرَجاً بِالْقُدْرَهِ الَّتى بِها تُحْیى ؛
– اى خداى من – از سوى خود فرجى بخش با آن نیرویى که مردگان را

اَمْواتَ الْعِبادِ، وَ بِها تَنْشُرُ مَیْتَ الْبِلادِ، وَلا تُهْلِکْنى – ؛
زنده مى‏کنى، و سرزمین‏هاى مرده را حیات مى‏دهى، و مرا – خدایا – از غم و غصه هلاک مکن

یا اِلهى – غَمّاً حَتّى‏ تَسْتَجیبَ لى، وَ تُعَرِّفَنِى الْاِجابَهَ فى دُعآئى؛
تا دعایم را به اجابت برسانى، و اجابت آن را به من آگاهى دهى،

وَ اَذِقْنى طَعْمَ الْعافِیَهِ اِلى‏ مُنْتَهى‏ اَجَلى، وَلاتُشْمِتْ بى ؛
و تا پایان حیات مزه شیرین عافیت را به من بچشان، و دشمن شادم

عَدُوّى، وَلا تُمَکِّنْهُ مِنْ عُنُقى، وَلا تُسَلِّطْهُ عَلَىَّ. اِلهى اِنْ ؛
مکن، و او را وبال گردنم مساز، و بر من غلبه مده. اله من،

رَفَعْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَضَعُنى؟ وَ اِنْ وَضَعْتَنى فَمَنْ ذَا ؛
اگر بلندم نمایى کیست که پستم کند؟ و اگر پستم سازى کیست که

الَّذى یَرْفَعُنى؟ وَ اِنْ اَکْرَمْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یُهینُنى؟ وَ اِنْ ؛
بلندم نماید؟ و اگر مرا گرامى دارى کیست که خوارم کند؟ و اگر

اَهَنْتَنى فَمَنْ ذَاالَّذى یُکْرِمُنى؟ وَ اِنْ عَذَّبْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى ؛
خوارم نمایى کیست که اکرامم نماید؟ و اگر عذابم دهى کیست که بر من

یَرْحَمُنى، وَ اِنْ اَهْلَکْتَنى فَمَنْ ذَا الَّذى یَعْرِضُ لَکَ فى ؛
رحمت آورد؟ و اگر هلاکم کنى کیست که درباره بنده‏ات جلودار تو

عَبْدِکَ؟ اَوْ یَسْئَلُکَ عَنْ اَمْرِهِ؟ وَقَدْ عَلِمْتُ اَنَّهُ لَیْسَ فى ؛
شود؟ یا از تو درباره‏اش بازخواست نماید؟ و من به این حقیقت رسیده‏ام که در

حُکْمِکَ ظُلْمٌ، وَ – لا – فى نَقِمَتِکَ عَجَلَهٌ، وَ اِنَّما یَعْجَلُ مَنْ ؛
حکم تو ستمى، و در عذابت عجله‏اى نیست، چون کسى شتاب مى‏کند که

یَخافُ الْفَوْتَ، وَ اِنَّما یَحْتاجُ اِلَى الظُّلْمِ الضَّعیفُ، وَقَدْ ؛
از فوت برنامه بترسد، و کسى نیاز به ستم پیدا مى‏کند که ناتوان است، و تو

تَعالَیْتَ – یااِلهى – عَنْ ذلِکَ عُلُوّاً کَبیراً. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ ؛
– اى خداى من – از آن بسیار بالاترى. بارالها، بر

مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَلا تَجْعَلْنى لِلْبَلآءِ غَرَضاً، وَلالِنَقِمَتِکَ ؛
محمد و آل محمد درود فرست، و مرا هدف بلا، و نشانه عقوبت

نَصْباً، وَ مَهِّلْنى، و نَفِّسْنى، وَ اَقِلْنى عَثْرَتى، وَلاتَبْتَلِیَنّى ؛
مساز، و مرا مهلت ده، و اندوهم را پایان بخش، و از لغزشم درگذر، و به مصیبتى

بِبَلآءٍ عَلى‏ اَثَرِ بَلآءٍ، فَقَدْ تَرى‏ ضَعْفى وَ قِلَّهَ حیلَتى وَتَضَرُّعى ؛
دنبال مصیبت گرفتارم مکن، چون ناتوانى و بیچارگى و زاریم را به درگاهت

اِلَیْکَ. اَعُوذُ بِکَ اللَّهُمَّ الْیَوْمَ مِنْ غَضَبِکَ، فَصَلِّ عَلى‏ ؛
مى‏بینى. خدایا در این روز از غضب تو به تو پناه مى‏برم، پس بر

مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاَعِذْنى، وَاَسْتَجیرُ بِکَ الْیَوْمَ مِنْ سَخَطِکَ ؛
محمد و آلش درود فرست و پناهم ده، و در این روز از غضب تو امان مى‏طلبم،

فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ – اَجِرْنى، وَ – اَسْئَلُکَ اَمْناً مِنْ ؛
پس بر محمد و آلش درود فرست و مرا امان ده، و ایمنى از عذابت را

عَذابِکَ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ امِنّى، وَاَسْتَهْدیکَ ؛
مسئلت دارم، پس بر محمد و آلش درود فرست و مرا ایمن ساز، و از تو هدایت مى‏طلبم، پس بر

فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاهْدِنى، وَاَسْتَنْصِرُکَ، فَصَلِّ ؛
محمد و آلش درود فرست و هدایتم فرما، و از تو یارى و مدد مى‏خواهم، پس بر

عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَانْصُرْنى، وَاَسْتَرْحِمُکَ، فَصَلِّ عَلى‏ ؛
محمد و آلش درود فرست و مرا یارى کن، و از تو رحمت مى‏خواهم، پس بر

مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَارْحَمْنى، وَاَسْتَکْفیکَ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ ؛
محمد و آلش درود فرست و بر من رحمت آر، و از تو بى‏نیازى مى‏طلبم، پس بر محمد و آلش درود

الِهِ، وَاکْفِنى، وَاَسْتَرْزِقُکَ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَارْزُقْنى ؛
فرست و بى‏نیازیم ده، و از تو روزى مى‏خواهم، پس بر محمد و آلش درود فرست و روزیم مرحمت کن،

وَاَسْتَعینُکَ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ اَعِنّى، وَاَسْتَغْفِرُکَ ؛
و از تو کمک مى ‏جویم، پس بر محمد و آلش درود فرست و کمکم کن، و بر معاصى

لِما سَلَفَ مِنْ ذُنُوبى، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاغْفِرْ لى ؛
گذشته‏ام آمرزش مى‏خواهم، پس بر محمد و آلش درود فرست و مرا بیامرز،

وَ اَسْتَعْصِمُکَ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاعْصِمْنى ؛
و از تو عصمت خواهم، پس بر محمد و آلش درود فرست و عصمتم ده، زیرا

فَاِنّى لَنْ‏ اَعُودَ لِشَىْ‏ءٍ کَرِهْتَهُ مِنّى اِنْ شِئْتَ ذلِکَ، یارَبِّ ؛
اگر اراده‏ات تعلق گیرد هرگز به عملى که تو آن را نمى‏پسندى بازنگردم، پروردگارا

یارَبِّ، یا حَنَّانُ یا مَنَّانُ، یا ذَاالْجَلالِ وَالْاِکْرامِ، صَلِّ عَلى‏ ؛
پروردگارا، اى مهربان، اى عطاکننده، نعمتها، اى صاحب جلال و اکرام،

مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَاسْتَجِبْ لى جَمیعَ ما سَئَلْتُکَ وَ طَلَبْتُ ؛
بر محمد و آلش درود فرست، و همه آنچه را که از حضرتت خواستم و طلبیدم و براى آن

اِلَیْکَ وَرَغِبْتُ فیهِ اِلَیْکَ، وَ اَرِدْهُ وَقَدِّرْهُ وَاقْضِهِ وَاَمْضِهِ ؛
روى به جانب تو کردم برایم اجابت کن، و آن را بخواه و مقدر فرما و بر آن حکم و امضا کن،

وَخِرْ لى فیما تَقْضى مِنْهُ، وَ بارِکْ لى فى ذلِکَ، وَ تَفَضَّلْ عَلَىَّ ؛
و در آنچه بر من حکم مى‏کنى خیر مرا مقرر فرما، و مرا در آن برکت ده، و به آن بر من

بِهِ، وَاَسْعِدْنى بِما تُعْطینى مِنْهُ، وَ زِدْنى مِنْ فَضْلِکَ وَ سَعَهِ ؛
تفضل نماى، و مرا به آنچه از آن عطا مى‏کنى سعادتمند ساز، و از فضل خود و وسعت

ما عِنْدَکَ، فَاِنَّکَ واسِعٌ کَریمٌ، وَ – صِلْ ذلِکَ بِخَیْرِ الْاخِرَهِ ؛
آنچه نزد توست بر من بیفزاى، زیرا تو توانگر و کریمى، و آن را به خیر

وَ نَعیمِها، یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ ؛
و نعمت آخرت پیوسته ساز، اى مهربانترین مهربانان.

ثُمَّ تَدْعُو بِما بَدا لَکَ، وَ تُصَلّى عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ اَلْفَ مَرَّهٍ.
آنگاه از حضرت حق هرچه به نظرت مى‏رسد بخواه، و هزار بار بر محمد و آلش صلوات

هکَذا کانَ یَفْعَلُ عَلَیْهِ السَّلامُ.
فرست، که حضرت زین‏العابدین علیه السلام چنین مى‏کرد.

دعای 48 از صحیفه سجادیه ، ترجمه حسین انصاریان