بین المللی
طارق عزیز خریدار اصلی منافقین و جاسوس سیا
طارق عزیز وزیر خارجه صدام حسین ، دیکتاتور مخلوع عراق یکی از بزرگترین بانیان جنایت های صورت پذیرفته توسط حزب بعث در طول سه دهه حکم رانی حزب در عراق در منطقه خاورمیانه.
به گزارش تلنگر؛ میخائیل یوحنا معروف به طارق عزیز در سال ۱۹۳۶ در حوالی موصل و در خانواده ای مسیحی آشوری دیده به جهان گشود. نگاهی کوتاه به زندگی وی حاکی از فراز و فرودهای متفاوتی است که عزیز در طول زندگی اش تجربه نموده است، روندی که نهایتا با اشغال عراق توسط آمریکا در سال ۲۰۰۳ به پایان رسیده و زمینه تسلیم شدن طارق عزیز را فراهم نمود.طارق عزیز تحصیل کرده رشته زبان انگلیسی در دانشکده ادبیات در دانشگاه بغداد است و قبل از این که به حزب بعث ملحق شود روزنامه نگاری می کرد.
انتشار خبر مرگ طارق عزیز ۷۹ ساله در زندان در حالی از سوی مدیریت زندان الناصریه به دلیل سکته قلبی بیان شد که پیامدهای اقدامات جنون آمیز وی و هم قطارانش هم چنان گریبان گیر مردمان عراق و منطقه می باشد. منطقه خاورمیانه در سه دهه حکومت بعثی ها در عراق شاهد مرگ میلیون ها عراقی، کویتی و ایرانی بوده است که به جهت جاه طلبی های صدام حسین و یارانش به کام مرگ گرفتار شده بودند.
طارق عزیز با این که از قومیتی غیر عرب بود، خود را عرب ملیگرا و عراقی میهنپرست معرفی میکرد. هنگامی هم که صدام حسین نام او را به طارق عزیز تغییر داد، از این تغییر نام استقبال کرد. از وفادارترین یاران صدام حسین بود و در حلقه پیرامون او، شخصیتی متمایز و متفاوت بود. همین تمایز و تفاوت هم از او چهرهای مناسب برای پیشبرد دیپلماسی صدام در جهان ساخت.
از زمان فروپاشی امپراطوری عثمانی و استیلای فرانسه و بریتانیا بر سوریه و عراق، طرفین پنهانی پذیرفتند که جهت تداوم نفوذشان در دو کشور فوق زمینه ایجاد حکومتی ضعیف و غیر مردمی را فراهم نمایند تا حاکمان این کشور ها جهت حکمرانی ناگزیر به اتکا به پاریس و لندن گردند. سقوط حکومت پادشاهی در عراق و منطقه شامات نیز مانع از رویه فوق نگردید و عملا موجب روی کار آمدن اقلیت ها در دو کشور فوق گردید. حزب بعث سوریه به رهبری حافظ اسد که به طایفه علوی ها وابسته است قدرت را در دمشق قبضه کرده و بر اکثریت سنی این کشور حکومت نمود. در عراق نیز حزب بعث به رهبری حسن البکر و صدام حسین وابسته به اقلیت سنی این کشور بر اکثریت شیعه عراق حکمرانی می نمود.
مسیحیان از دیرباز به گونه ای پراکنده در سطح خاورمیانه زیست می نمودند. با وجود اقداماتی نظیر بمب گذاری از سوی جریان های تکفیری در طول یک دهه اخیر که موجب مهاجرت گسترده مسیحیان شده است، هم چنان شماری زیادی از پیروان این دین در عراق، ایران، سوریه، لبنان، مصر و فلسطین زندگی می نمایند. شعب حزب بعث در سوریه و عراق (در دوران صدارت صدام حسین) به دلیل عدم مشروعیت بالا همواره جهت تداوم حکمرانی شان علاوه بر اتکا بر طایفه ای که خود بدان تعلق دارند زمینه نزدیکی و ائتلاف با اقلیت مسیحی را نیز فراهم می نمودند، بدین جهت است که در هر دو کشور شاهد قدرت گیری عناصر مسیحی در مدارج بالای حکومتی هستیم.
میخائیل یوحنا پس از سقوط حزب بعث اظهار داشته که علاقه ای به دین مسحیت نداشته و قلبا اسلام را ترجیح می داده ولی به دلیل آن که اطرفیان او را متهم به تلاش برای کسب قدرت ننمایند از بیان آن پرهیز نموده است.
طارق عزیز از شخصیت های کلان مسیحی عراق است که توانست تا سمت مسئولیت وزارت خارجه عراق پیش رود. با تعیین وی به عنوان وزیر خارجه در خلال حمله نیروهای بعثی به ایران، عزیز شهرتی جهانی یافت. تسلط او به زبان انگلیسی عملا طارق عزیز را به سخنگوی بی بدیل دولت و حزب بعث عراق تبدیل کرده بود. عزیز علاقه ویژهای به سیگار برگ و مشروبات الکلی داشت از دهه ۵۰ میلادی با صدام حسین آشنا و از قدیمیترین افراد مورد اعتماد او بود. از سال ۱۹۶۳ به جرگه رهبران حزب بعث عراق پیوست و مسئول امور تبلیغات و سازماندهی حزب شد.
میخائیل یوحنا علاوه بر وزیری امور خارجه، سابقه عضویت در مجلس انقلابی عراق، معاونت نخست وزیر و دستیار رسانه ای صدام حسین را در کارنامه خود دارد. وی از زمان روی کار آمدن صدام حسین به عنوان معاونت رئیس جمهور و سپس ریاست جمهوری در کنار دیکتاتور مخلوع عراق قرار داشته است.
تعیین یک شخصیت مسیحی به عنوان یک مقام ارشد از سوی صدام حسین خود گاها بسان دستاویزی جهت نشان دادن احترام به حقوق اقلیت ها عنوان می شد.در چهارده فوریه ۲۰۰۳ طارق عزیز تلاش کرد با دیدار با پاپ ژان پل دوم و دیگر مسئولان واتیکان مانع از حمله آمریکا به عراق گردد. وی در این دیدار از تمایل رژیم عراق برای همکاری با جامعه بین المللی خبر داد، امری که نهایتا نتوانست مانع از حمله آمریکا و بریتانیا گردد.
از طارق عزیز به عنوان یکی از مقامات ارشد حزب بعث که نقش بسزایی در انتقال تسلیحات از اروپا و آمریکا به عراق به ویژه در خلال جنگ تحمیلی هشت ساله بر علیه ایران نام برده می شود. بنا بر اسناد منتشر شده از سوی منابع اطلاعاتی و امنیتی آمریکا، عزیز با گفتگوهای مکرر با طرفین غربی (به طور مثال دونالد رامسفلد) راه را بیش از همیشه برای انتقال سلاح های کشتار جمعی به عراق مهیا نمود.
طارق عزیز اعتراف نموده که اسپانیا، آلمان و فرانسه زمینه ورود و ساخت تسلیحات شیمیایی را برای عراق در طول جنگ تحمیلی فراهم نموده اند.
پیتر گال بریت عضو کمیته روابط خارجی وقت سنای ایالات متحده با صحه گذاردن بر این ارتباط در نوشتههای خود اذعان میدارد دولت ریگان، رامسفلد را مامور کرد زمینههای همکاری را با صدام از طریق گفتوگو با طارق عزیز فراهم کند. در دور اول این کمکها که طارق عزیز باعث آن شد دولت ریگان مجوز حمایت مالی و صادرات مواد کشاورزی را به ارزش صدها میلیون دلار به صدام داد.
در خلال مذاکرات محرمانه طارق عزیز با مقامات آمریکایی که ریاست آن را رامسفلد برعهده داشت، طارق عزیز با خطرناک توصیف کردن جمهوری اسلامی گفت: ما یک شریک مطمئن برای آمریکا به حساب میآییم و منتظر کمکهای شما هستیم
بهدنبال همین مذاکرات بود که آمریکا نام عراق را از کشورهای حامی تروریست خارج و سفارت عراق را در واشنگتن بازگشایی کرد. در همین حال با همین چراغ سبز صدور مواد پایه شیمیایی برای ساخت بمبهای شیمیایی به بهانه صادرات مواد شیمیایی کشاورزی و دفع آفات نباتی به عراق داده شد که بخشی از آن در ساخت بمبهای شیمیایی که برعلیه کردها در کردستان و نیروهای ایرانی در عملیات خیبر به کار گرفته شد. از طارق عزیز به عنوان بزرگترین واسطه ورود تسلیحات کشتار جمعی به عراق نام برده می شود.
این جنایتکار جنگی زمینهساز انتقال سلاحهای مدرن فرانسوی نیز از فرانسه به عراق بوده است. مذاکرات او با طرفهای فرانسوی کارخانه «داسوبرگ» فرانسه را متقاعد ساخت تا هواپیمای پیشرفته میراژ اف-۱ را به عراق تحویل دهند. این هواپیماها ماموریت داشتند منافع نفتی ایران را در ساحل خلیج فارس منهدم کنند.
دیدار مسعود رجوی سرکرده گروه تروریستی منافقین با طارق عزیز و صدام حسین را می توان نقطه عطفی در تاریخ این سازمان تروریستی دانست. دیداری که نهایتا به همکاری تام و تمام این سازمان با عراق بر علیه جمهوری اسلامی و مردم ایران گردید. روز بعد از دیدار رجوی با رهبران حزب بعث روزنامه لوموند فرانسه نوشت که «…طارق عزیز رجوی را خرید…».
طارق عزیز نقش بسزایی در اسکان منافقین در فرانسه ایفا کرد. نشریه لوموند فرانسه رسما این گروه تروریستی را بازیچه دست طارق عزیز عنوان کرده است.
امیر طاهری روزنامه نگار و کارشناس ایرانی ـ فرانسوی درامور خاورمیانه در سال ۲۰۰۴ ، ماه ژوئن پس از دستگیری مریم رجوی و صد و شصت عضو مجاهدین در فرانسه در مصاحبه ای با ژئوف هاتچیسون، دلایلی را برای تصمیم آن زمان دولت فرانسه در قبال اعضای مجاهدین خلق در اورسوردواز عنوان می کند. به گفته ی وی «…حضور مجاهدین در فرانسه در سال ۱۹۸۱ توسط طارق عزیز مرد شماره دو صدام حسین به تصویب رسید و اکنون با سقوط رژیم عراق، دیگر دلیلی برای حضور مجاهدین در خاک فرانسه وجود ندارد.»
سازمان مجاهدین (منافقین) حتی پس از سقوط دولت بعثی نیز به رهبران آن وفادار ماند. این سازمان تروریستی در فردای انتشار حکم اعدام طارق عزیز بلافاصله علیه آن واکنش نشان داده و آن را محکوم نمود.
بنابر برخی مدارک و گمانه زنی ها که در سال های اخیر به ویژه پس از سقوط صدام حسین منتشر شده اند، گمان می رود که شماری از مقامات حزب بعث هم چون طارق عزیز جاسوس و حافظ منافع ایالات متحده در عراق بوده اند. عدم مقاومت ارتش عراق در برابر نیروهای آمریکایی و تسلیم شدن فوری برخی مقامات پیشین هم چون طارق عزیز ظن ارتباط پنهانی آن ها با سازمان های امنیتی بیگانگان را دوچندان می نماید.
دونالد رامسفلد وزیر جنگ اسبق آمریکا در نوشته هایش تلویحا این امر را تایید می نماید. رامسفلد می کوید: “با تلاش طارق عزیز، ما بر صدام نفوذ داشتیم و بر این نکته تاکید کرده بودیم که او شخص مهمی است که میتواند سیاستهای مشترک دو کشور را در منطقه راهبری کند.”
تسویه درون گروهی یکی از خصایص تمامی حکومت های دیکتاتوری و فرد محور می باشد. روسیه کمونیستی به رهبری استالین، حاکمان مستقر در کره شمالی، حکومت فاشیست ها در آلمان و ایتالیا نمونه هایی در این باره می باشند.
سخن از اقدامات خون بار از سوی صدام حسین در سال های حکم رانی امری غیر منتظره نمی باشد، اما آن چه قابل توجه است آن که شخص طارق عزیز نیز در وقوع این اقدامات جنون آمیز دخیل بوده است. از وی به عنوان عامل اصلی مرگ اعضای ارشد حزب کمونیست عراق و شماری از رهبران حزب بعث نام برده می شود.
طارق عزیز در معدود گفتگوهایش پس از سقوط حکومت صدام حسین تلاش نموده خود را مسئول امور دیپلماتیک و نه امنیتی نشان داده تا بار مسئولیت جنایت های حزب بعث را بر عهده نگیرد، این در حالی است که شواهد گسترده ای دال بر مداخله مستقیم او در مرگ کردها و شیعیان وجود دارد.
روزنامه گاردین در مطلبی که پس از سقوط حکومت بعثی و با دسترسی به برخی آگاهان منتشر نموده به صحت مطلب فوق می پردازد. به طور نمونه در بخشی از مطلب گاردین آمده است که یکی از نخستین وظایف طارق عزیز برای اربابش، شرکت در کشتار رهبران سطح بالای حزب بعث برای تضمین پایگاه قدرت صدام بود. یک شاهد عینی به ما گفت: «شخصا دیدم که طارق عزیز از یک هفتتیر متوسط استفاده میکرد. او به قربانیان از فاصله کمتر از یک متر شلیک میکرد.»
طارق عزیز، معاون صدام در یک گفت وگوی مفصل پس از سقوط حکومت بعثی که از سوی العربیه پخش شد ناگفته های زیادی را از دوران صدام از جمله بیماری روانی دیکتاتور عراق در زمان حمله به کویت و کمک نظامی شوروی سابق به بغداد در جریان جنگ تحمیلی با ایران بازگو کرد.
طارق عزیز در این گفت وگو در حالی که با آرامش به کشیدن سیگار مشغول است، می گوید: «زمانی که صدام قصد حمله به کویت و اشغال این کشور را داشت از لحاظ روانی بیمار بود و خانواده او عامل همه اشتباهاتی بودند که صدام مرتکب شد.»
معاون پیشین صدام در این گفت وگو درباره مساله سلاح های کشتار جمعی عراق و نیز طمع ورزی برخی نزدیکان صدام به مقام و قدرت وی سخن می گوید و می افزاید: حسین کامل، داماد صدام همانند یک غده سرطانی در حزب بعث بود و قصد داشت به هر قیمتی جایگاه صدام را نیز تصاحب کند.
طارق عزیز در این مصاحبه اسرار مختلفی از نظام سابق عراق را فاش کرده و درباره مساله فروش سلاح های شیمیایی به عراق از سوی آلمان و اسپانیا در زمان جنگ تحمیلی علیه ایران گفته و مواضع واقعی آن زمان کشورهای مختلف جهان در قبال این جنگ را آشکار کرده است.
معاون صدام در این گفت وگو مدعی شده است که شوروی سابق در زمان جنگ تحمیلی به هر دو طرف درگیر کمک نظامی می کرد و به بغداد سلاح می داده تا در مقابل ایران از آنها استفاده کند.
طارق عزیز در مصاحبه ای با روزنامه گاردین در ماه های ابتدایی که باراک اوباما به عنوان رئیس جمهور در آمریکا تعیین شده بود بار دیگر از صدام حسین دفاع کرد و گفت: «تاریخ اثبات خواهد کرد که او به کشورش خدمت کرد». در این مصاحبه از باراک اوباما، رییس جمهوری آمریکا به دلیل برنامه ارتش این کشور برای خروج از عراق انتقاد کرد و گفت او با این کار «عراق را به چنگال گرگ ها خواهد سپرد».
ناظران بر این باورند که عزیز همچون صدام حسین نگران قدرت گیری فزاینده جمهوری اسلامی در عراق بوده و بدین سان به اوباما هشدار می دهد که مراقب آینده عراق باشد.
طارق عزیز دوستی دیرینهای با صدام حسین داشت که از آغاز فعالیت آن دو در حزب بعث تا سقوط بغداد تداوم داشت. در دادگاه حاضر نشد به هیچ وجه علیه صدام حسین شهادت بدهد اما در عین حال مسئولیت همه اقداماتی را که در عراق انجام شده بود متوجه شخص صدام میدانست و خود و دیگر دولتمردان عراقی را مبرا می کرد.
وزیرخارجه پیشین عراق حمله به کویت را بزرگترین اشتباه تاریخی صدام بر می شمارد.
عزیز در سال ۲۰۱۰ بر خلاف سخنان پیشینش به روزنامه بریتانیایی گاردین گفته بود تا زمانی که از زندان آزاد نشود علیه صدام حسین حرفی نخواهد زد و افزود: «زمانی که بتوانم حقایق را بنویسم، ممکن است حتی علیه بهترین دوستم نیز صحبت کنم.»
طارق عزیز بعدها در زندان اذعان کرد که عراق علیه ایران از سلاح شیمیایی استفاده میکرده و آلمان و فرانسه با موافقت آمریکا به عراق سلاح شیمیایی میفروختهاند.
اسناد بهدست آمده نشان میدهد طارق عزیز در اجرای مصوبات اعدامهای دستهجمعی در مجلس انقلابی عراق همواره از پیشتازان بوده است. وی همواره در کنار صدام قرار میگرفت و به شدت مورد اطمینان او بود. طارق عزیز از عاملین اصلی وقوع سرکوب گسترده شیعیان عراق در سال های قیام آن ها و هم چنین مرگ ده ها هزار کرد به ویژه به دلیل بهره گیری از سلاح های ممنوعه می باشد.
طارق عزیز هم چون صدام حسین نسبت به نفوذ ایران در منطقه به آمریکا هشدار داده و تا لحظه مرگ دست از کینه از جمهوری اسلامی بر نداشت.
پس از نخستین جنگ خلیج فارس، مردم عراق علیه صدام شورش کردند. طارق عزیز هنوز از اعضای موثر شورای فرماندهی انقلاب عراق بود و واکنش این شورا در برابر شورش مردم وحشیانه بود: « نیروهای امنیتی ویژه دستور دادند گودالهایی کنده شود. هر کس مجبور بود نفر جلویی خود را زنده در گودال بیندازد که بعد بولدوزرها آنان را زنده به گور کردند.»
وقوع چنین جنایات هایی ممکن است با سمتی که عزیز عهده دار بوده هم خوانی نداشته باشد، اما بایستی گفت فارغ از مسئولیت وزارت امور خارجه، وی قریب به ۲۴ سال ( از سال ۱۹۷۹ تا ۲۰۰۳) هم زمان معاون نخست وزیر نیز بوده است.
صدام در پایان روزهای ننگین حکومت خود طارق عزیز را مامور کرده بود تا با رایزنیهای خود بقای حکومت این جنایت کار خونریز را از غربیها بگیرد.
عدم محاکمه جدی طارق عزیز، صدام حسین و سایر رهبران حزب بعث مانع درک و فهم دقیق عوامل پشت پرده حامی آن ها در طول سال های حکمرانی شان بوده است.
با سقوط حکومت بعثی در عراق هیچ گاه زمینه محاکمه عادلانه سران این حزب مهیا نگردید تا حامیان اصلی منطقه ای و بین المللی این جریان مشخص گردند. شخص صدام حسین در همان ابتدا و با بررسی اولین جرمش به اعدام محکوم شده و عملا بر سایر اقدامات و جنایت هایش و واکاوی آن ها سرپوش نهاده شد. در رابطه با طارق عزیز نیز وضع به همین گونه بود. دادگاه عالی عراق در تاریخ چهارم آبان ۱۳۸۹ عزیز را به اتهام مشارکت در قتلعام شیعیان عراق در سال ۱۹۹۹ (۱۳۷۸) به مرگ محکوم کرد. حکمی که هیچ گاه قابلیت اجرایی نیافت و بر حدس ها و گمانه زنی ها مبنی بر نزدیکی وی با سرویس های امنیتی ایالات متحده افزود.
انتهای مطلب