مصاحبه با بازیگر نقش ننه آشوب در سریال جیران+ عکس چهره واقعی
به گزارش تلنگر؛ در قسمت اخیر سریال جیران شخصیت ننه آشوب به دست برادر جیران کشته شد و نقش آفرینی بهناز نازی در قالب این شخصیت به اتمام رسید. شاید برای بیشتر مخاطبان جای پرسش است که ننه آشوب واقعی کیست و چه شکلی است؟
بهناز نازی یک بازیگر تواناست که با مدد گریم و بازی خود توانسته است نقش خاص ننه آشوب در سریال جیران را دیدنی کند. او متولد ۱۲ دی سال ۱۳۴۶ در تهران است.
وی فعالیت خود را از ایفای نقش در تئاتر شروع کرد و در چند سال اخیر نمایش‌های فوق العاده‌ای بر روی صحنه داشته است.
بهناز نازی به جز بازی در نمایش خانگی جیران در چند سال اخیر نمایش‌های فوق‌العاده‌ای داشته است و در سریال در مسیر زاینده رود، خانه‌ای در خیابان چهل و یکم، قطار آن شب، سریال ملکاوان و… بازی کرده است.
سوالاتی از بهناز نازی در مورد نقش ننه آشوب
دوگانه بودن چشم‌های «ننه آشوب» را خودم به آقای فتحی پیشنهاد کردم!
نقش ننه آشوب چطور به شما پیشنهاد شد؟
بهناز نازی: من اصولاً گزیده‌کار و کم‌کار هستم و بیشتر نقش‌هایی که بازی کرده‌ام با خودم بسیار فاصله داشته که این چالش برای رسیدن به نقش و خلق کاراکتری که از خود من دور باشد، بازیگری را برایم جذاب‌تر می‌کند. از ابتدای بازیگری‌ام در تئاتر که البته هنوز در حال مشق کردن و یادگیری آن هستم، یاد گرفته‌ام داشته‌هایم را کنار بگذارم و به سراغ نداشته‌هایم بروم و «ننه آشوب» از آن دست نقش‌ها بود که برایم چالش برانگیز بود. من خیلی دوست داشتم با آقای فتحی کار کنم و آثار ایشان را بسیار دوست داشتم. نگاه آقای فتحی را نسبت به نقش‌هایی که در لابه‌لای سریال‌هایشان خلق می‌کردند، به ویژه دید ایشان نسبت به بانوان و این که از حق کوچکترین نقش‌های کارشان نمی‌گذرند بسیار دوست داشتم و حس پدرانه ایشان نسبت به اثری که خلق می‌کنند به نظرم ستودنی است. آقای فتحی ریشه تئاتری دارند و تئاتر دوست و تئاتربین هستند. خوشبختانه لطف داشتند و بیشتر تئاترهای ما را هم دیده‌اند. با افتخار می‌گویم که خودم به ایشان گفتم دوست دارم در آثارشان حضور داشته باشم و از بخت و اقبال خوب من نقش «ننه آشوب» را به من پیشنهاد کردند که من هم با عشق پذیرفتم.
شما از بازیگران تئاتری این سریال هستید و در کنار بازیگران نام آشنا و سرشناسی ایفای نقش کردید، به نظرتان نقش مقابل برای بازیگر چقدر اهمیت دارد؟
بیشتر بازی من مقابل پریناز ایزدیار و امیرحسین فتحی بود. دو نازنین سختکوش که عاشقانه برای رسیدن به نقش‌شان می‌جنگند.
از نقش‌تان در این سریال بگویید که چه ویژگی‌ای دارد و حس خودتان نسبت به آن چطور است؟
«ننه آشوب» شدن اصلاً کار راحتی نبود. آقای فتحی می‌خواستند کاراکتر متفاوتی بسازیم که با تصور عموم از رمال وفالگیر و… فرق داشته باشد. منظورم از تصور عموم مردم درباره این نقش‌ها، همان جادوگر پیر بدجنسی است که احتمالاً یک بینی دراز و یه خال گوشتی کنار صورتش دارد و با ناخن‌های بلند و صدای پیر و عجوزه‌ای او را می‌شناسند. «ننه آشوب» مثل اسمش باید در دل بیننده وهم و آشوب ایجاد می‌کرد. در باره این نقش در روند داستان چیزی نمی‌گویم چون سریال درحال پخش است و نمی‌توانم بیش از این درباره آن توضیح دهم.
با این گریم سنگین مشکلی نداشتید؟ چقدر زمان برای این گریم صرف می‌شد؟
جالب است که با توجه به وسعت و فراگیری فضای مجازی، خیلی‌ها اصلاً نمی‌دانند که بازیگر نقش «ننه آشوب» کیست! ولی سوالی که خیلی‌ها از من می‌پرسند درباره سنگینی گریم «ننه آشوب» است و اینکه آیا من با این همه تغییر مشکلی نداشتم؟ حتی پیشنهاد دو گونه بودن چشم‌ها را خودم به آقای فتحی دادم و در نهایت هم به این نتیجه نهایی در گریم رسیدیم که حاصل دست‌های پرتوان آقای موسوی طراح گریم سریال جیران است. من درباره دیگر بازیگران و این که چقدر زیبایی آن‌ها جلوی دوربین برایشان مهم است یا نه هیچ نظری ندارم، اما من همان طور که گفتم چالش و سختی کار رو دوست دارم و تا جایی که به سلامتی‌ام لطمه‌ای وارد نشود، از هرآن چیزی که برای رسیدن به نقش به من کمک کند، استقبال می‌کنم.
تجربه همکاری با آقای فتحی چطور بود؟
در پروژه «جیران»، نکته برجسته و با ارزش برای من، تجربه همکاری با آقای فتحی بود. نحوه راهنمایی‌ها، هدایت‌ها و حمایت‌های ایشان برایم بسیار با ارزش بود. در تمام لحظات همین که می‌دانستم یک شخص آگاه و کاربلد که بهتر و بیشتر از من به نقشم اشراف دارد و به کم راضی نیست و حتی یک لحظه از بازی من از نگاه دقیق و منتقدانه ایشان دور نبود، باعث می‌شد من هم با دلگرمی بیشترین تلاشم را برای ایفای نقش کنم.
بهترین و سخت‌ترین سکانسی که در «جیران» بازی کردید کدام سکانس بود؟
تمام صحنه‌هایی را که بازی کردم، دوست داشتم. از دیالوگ ها، میزانسن، روایت و روند فیلمنامه گرفته تا صحنه‌پردازی، دکور و انتخاب لوکیشن. سخت‌ترین لوکیشن برای من تا امروز، دخمه «ننه آشوب» بود، دخمه‌ای با سقف کوتاه، همراه با آتش و دود و کلی آکسسوار‌های آویخته از سقف و… که البته در عین سختی، با نورپردازی درخشان آقای رنجبران بسیار هم زیبا بود. زمان فیلمبرداری تابستان بود و دوران اوج کرونا. من و امیرحسین فتحی بازی داشتیم و یادم است که پایان هر برداشت، گروه پشت صحنه که دو تا ماسک روی صورت داشتند باید ماسک‌هایشان را که از شدت دود سیاه می‌شد، عوض می‌کردند و این در حالی بود که بازیگران نمی‌توانند جلوی دوربین و زمان فیلمبرداری ماسک روی صورت داشته باشند.
بازخورد‌هایی که از ایفای نقش ننه آشوب گرفته‌اید در میان همکاران، منتقدان و مخاطبان عادی چطور بود؟
همه دوستان که به من و به ننه آشوبم محبت داشتند و پیام‌ها و کامنت‌های خوبی داشتم که خیلی دلگرم کننده بودند. خیلی خوشحالم که سریال «جیران» و در کنار آن «ننه آشوب» هم مورد لطف قرار گرفته و زحمت تمام گروه‌هایی که برای ساخت این سریال زحمت کشیدند، به زیبایی دیده می‌شود و دست همگی آن‌ها را می‌فشارم.
خلاصه داستان جیران حسن فتحی
در خلاصه داستان سریال جیران که قصه‌ای عاشقانه-تاریخی دارد، آمده است:
«زنهار که طراز و طریقت گمشده و مجاز و حقیقت به هم آمیخته. سهم رعیت کابوس است و سهم سلطان تخت طاووس. کجاست تدبیر کریم‌خان که تاج شاهی پس بگیرد از ما ندانم‌کارها؟ کجاست شمشیر نادر که انتقام بکشد از ما خراب‌کارها؟ مملکت آشفته است و امیرکبیر در گور خفته. هر نامی آبستن ننگ است و هر صلحی آبستن جنگ. آدمیزاد قبله عالم هم که باشد پناه می‌خواهد. قلعه‌ای می‌خواهد که جان‌پناهش باشد. برای اولاد آدم هیچ قلعه‌ای محکم‌تر از عشق نیست. بدهید همه‌جا جار بزنند که: ایهاالناس! دیروز در حوالی تجریش پادشاه شما عاشق شد…»
عوامل و بازیگران سریال جیران
کارگردان: حسن فتحی
تهیه کننده: اسماعیل عفیفه
نویسندگان: احسان جوانمرد، حسن فتحی
بازیگران: بهرام رادان، پریناز ایزدیار، امیرحسین فتحی، امیرجعفری، رویا تیموریان، مهدی پاکدل، رعنا آزادی‌ور، کتانه افشاری نژاد، ستاره پسیانی، غزل شاکری، مرتضی اسماعیل‌کاشی، هومن برق‌نورد، مهدی کوشکی، سمیرا حسن‌پور، فاطمه مسعودی‌فر، بهناز نازی، غلامرضا نیکخواه، سیاوش چراغی‌پور، محمد شیری، حمیدرضا نعیمی، رضا جهانی، الهام نامی، نهال دشتی، سینا رازانی، بهنام شرفی، پاشا جمالی، حسن موذنی، نسرین نکیسا، محمد مژدهی، عباس توفیقی، فرشید صمدی‌پور، عباس ظفری، راستین عزیزپور، علی اشمند، پرویز بزرگی، رضا داودوندی و مریلا زارعی (در نقش مهدعلیا).
مدیر فیلمبرداری: علیرضا رنجبران/ مدیر صدابرداری: امیر عاشق حسینی/ تدوین: بابک رضاخانی/ آهنگساز: فردین خلعتبری/ طراح صحنه: حسن روح‌پرور/ طراح لباس: ملک‌جهان خزاعی/ طراح چهره‌پردازی: سیدجلال موسوی/ جلوه‌های ویژه: امی، ولی خانی/ طراح تیتراژ: ایراهیم حقیقی/ مجری طرح: مجید بذرپاچ/ مدیر تولید: عزیز علیزاده/ مدیر برنامه‌ریزی: محمدرضا رستمی/ مدیر تبلیغات: میلاد کیایی/ مدیر تدارکات: ناصر هادیان‌فر/ عکاس تبلیغاتی: محمد اسماعیلی/ عکاس صحنه: نازلی هروی
جیران یک سریال تاریخی یا عاشقانه؟
این مهم‌ترین چالشی است که در روزهای پخش سریال جیران و ورود داستان به درباره قاجار به‌وجود خواهد آمد و در فضای مجازی و محافل رسانه‌ای مطرح خواهد شد؛ آیا جیران به تاریخ وفادار مانده است؟ آیا تصویری که از درباره قاجار ارائه داده/می‌دهد به حقیقت نزدیک است؟ شیوه حکومت‌داری قجری و رخدادهای ناصری به همین ترتیب و منوال بوده؟ از همه مهم‌تر، تصویری که با حضور این همه بازیگر و ستاره می‌سازد، تناسبی با عکس‌ها و نوشته‌های آن زمان دارد؟
برای این همه تردید و سوال‌های قابل پیش‌بینی، پاسخ‌های ساده‌ای دم‌دست است و باید با توجه به آن، به تماشای سریال جیران حسن فتحی نشست؛ اساسا کدام قصه، کتاب، سریال، فیلم یا هر اثر سرگرم‌کننده را سراغ دارید که از صفر تا صد به تاریخ وفادار مانده باشد؟ هر رویدادی برای تبدیل شدن به قصه‌ای قابل بیان و دوست‌داشتنی، باید دراماتیزه شود و در قالب‌های معمول روایی قرار بگیرد. حتی در مدعی‌ترین فیلم‌های غیرمستند، «تغییر» جزو ذات قصه‌گویی است و رخدادهای تاریخی -تنها- بستر بیان قصه‌ها هستند. از سویی دیگر باید به شرایط ساخت اثر و شیوه ارائه آن هم توجه کرد.
شاید برای همین ملانُقطی‌بازی‌ها و گیروگرفت‌ها باشد که حسن فتحی و احسان جوانمرد -به عنوان خالقان تصویری قصه جیران- روی عبارت «سریال عاشقانه جیران» تاکید دارند و از وجوه تاریخی آن سخن نمی‌گویند، چون قرار نیست راوی «مستند تاریخ» باشند. آن را باید تاریخ‌دانان و مستندسازان بیان کنند تا قصه‌گویان! فراموش نکنیم که یک درام -هرقدر هم با ادعای تاریخی و در هر کجای جهان- به تاریخ نزدیک می‌شود و نه مماس، تاریخ بستر ارائه است و نه هدف.
پس در این اتمسفر، به همان اندازه که ایراد گرفتن به تفاوت تصویر جیران حقیقی و پریناز ایزدیار خنده‌آور است، اهمیتی هم ندارد که سن و سال ناصرالدین شاه واقعی در هنگام مواجهه با خدیجه چند سال بوده است. به همان اندازه که دربار ناصریِ حقیقی و عملکردش با چیزی که در سریال جیران می‌بینیم/خواهیم دید، متفاوت است، نمایش عاشقانه یا شاهانه آن هم با اصل تاریخ فرق دارد. سابقه آثار حسن فتحی هم همین را نشان می‌دهد که او تاریخ را -چه قجر باشد (جیران)، چه پهلوی اول (شب دهم) و پهلوی دوم (شهرزاد) – بستر بیان قصه عاشقانه‌اش می‌داند و نه بیشتر از آن.
انتهای مطلب/ی.ن
