مطالبات مردم و واکنش حاکمیت به خواست عمومی / به اندیشه امام برگردیم!
امام راحل همه چیز را به مردم واگذار می کرد. ایشان معتقد بودند به حرف مردم گوش دهید ولو آنکه به ضرر خودشان باشد. اما چه شد که به اینجا رسیدیم؟
امیر محمدی در یادداشتی اختصاصی برای تلنگر نوشت: مطالبات مردم و واکنش حاکمیت به خواست عمومی / به اندیشه امام برگردیم!
وضعیت این روزهای سوریه مرا بسیار نگران وطن کرده است؛ من فاصله زیادی میان حکمرانی کشور و مردم می بینم و این فاصله نگرانم می کند. فاصله ایجاد شده نه فقط به دلیل خواست های ناهمگون که بیشتر به خاطر عدم درک شرایط جامعه توسط حاکمان ایجاد شده است. شاید هم می دانند و نمی خواهند کاری انجام دهند؛ گویی اصلا مسئولان درکی از وضعیت کشور؛ پراکندگی جمعیتی، قومی، نژادی و دینی ندارند.
مشکلات ما از تعارض ایجاد شده توسط حکومت بین هویت ملی ایرانی و هویت مذهبی اسلامی، ناهمگونی اجتماعی و عدم توجه کافی به این تنوع، سیاست‌های یکدست‌سازی، تغییرات سریع اجتماعی و نادیده گرفتن تغییرات توسط حکومت، تایید صلاحیت سلیقه‌ای در حوزه سیاسی که به کمبود مشارکت سیاسی منجر شده است، فساد اداری و اقتصادی، محدودیت‌های مربوط به آزادی‌های اجتماعی و حق ابراز عقاید، عدم شفافیت، نابرابری اقتصادی، بیکاری و تورم تا تحریم‌های بین‌المللی و عدم واکنش جدی از سوی حاکمان برای حل مشکلات بین المللی وجود دارد؛ این موارد کم و زیاد برای مردم قابل تحمل است.
اما فاصله زیاد بین حکومت و مردم وقتی بیشتر شد که حکومت خود را ولی و صاحب اختیار مردم دانست و شروع به مداخله در امور شخصی افراد کرد؛ مانند پوشش، سبک زندگی، اعتقادات و اجبار به برخی مسائل که بر اساس میل حاکمان مشخص شده است.
این اتفاق در حالی افتاده است که مردم از سوی دیگر شاهد عدم پاسخگویی مسئولان به مطالبات افراد و بی‌توجهی به مشکلات آنها هستند که مهمترین آنها برگزاری انتخابات آزاد و بدون دخالت گسترده شورای نگهبان و نگاه سیاسی آن، احترام به حقوق شهروندی، رفع محدودیت‌های سیاسی و مدنی، شفافیت در تصمیم‌گیری‌ها، عدم مبارزه با فساد و وضعیت بغرنج اقتصادی است.
البته که مردم ایران به دلیل میراث تاریخی استبداد و فساد که بر فرهنگ سیاسی و اجتماعی ما تأثیر گذاشته بی‌اعتمادی تاریخی به حکومت دارند و این بی اعتمادی مربوط به جمهوری اسلامی یا حکومت های قبلی نیست؛ با این وجود این موضع به باور نزد مردم ایران تبدیل شده است که در کنار عدم وجود جامعه مدنی قوی که باعث ضعف در نظارت بر حکومت و کاهش مشارکت مردم شده.
اما می‌توان با برنامه‌ریزی دقیق خیلی از مشکلات را حل کرد که این امر قبل از هر چیز نیاز به کنترل ساختارهای حکومتی برای عدم دست‌اندازی و ایجاد مشکل به قصد انتفاع حزبی، گروهی و نهادی دارد.
مشکلاتی که در اولویت باید حل شود مشخص است؛ اما باز هم بیان می کنم تا شاید خواب‌زدگان بیدار شوند. فقر و نابرابری اقتصادی، بیکاری و اشتغال، بحران مسکن، مشکلات آموزشی، مشکلات زیست محیطی، اعتیاد به مواد مخدر، خشونت خانگی و اجتماعی و مهاجرت که موارد اصلی هستند؛ اما مسائلی نظیر طلاق، بحران هویت، تبعیض جنسیتی و مشکلات مربوط به اقلیت‌های قومی و مذهبی از مهمترین مشکلات مردم با حکومت است.
برای حل مشکلات نیاز است به اصل انقلاب برگردیم. نیاز داریم به مردم اعتماد کنیم. بگذاریم مسیر خودشان را بروند و حکومت دنباله‌رو مردم باشد؛ همانگونه که امام راحلمان گفت.
ما نیاز داریم تا اصلاحات ساختاری انجام دهیم و امور را به مردم واگذار کنیم، اختیارات نهادها را کاهش دهیم و مبارزه با فساد را جدی بگیریم. حتی اهمیتی ندهیم که فلان نهاد خودی است یا نه!
باید توسعه اقتصادی را جدی بگیریم تا بتوانیم با حل بحران اقتصادی به وضعیت فرهنگی کشور رسیدگی کنیم، احترام به حقوق شهروندی و آزادی‌های فردی را در اولویت سیاست‌های اجتماعی قرار دهیم و حکومت به خواست جامعه اهمیت دهد، حاکمان خود را خادم مردم بدانند و والی آنها؛ شفافیت و پاسخگویی داشته باشند. در کنار اینها باید تقویت نهادهای مدنی را جدی گرفت تا مشارکت مردم در تصمیم‌گیری‌ها بیشتر شود؛ این موضوع می‌تواند با کار فرهنگی شروع و برای بازسازی هویت ملی ایرانیان تلاش شود.
در صورتی که مسائل ذکر شده که در راستای بیانات امام خمینی رضوان الله تعالی علیه است سرلوحه کارمان قرار گیرد می‌توانیم به کم شدن فاصله حکومت با مردم امید داشته باشیم و آینده را روشن‌تر ببینیم.
معظم‌له در جمع مسئولین در تاریخ 27 مرداد سال 1357 در قم و خطاب به آنان فرمودند: «…اکثریت هرچه گفتند آراءشان معتبر است ولو آنکه به ضرر خودشان باشد. شما ولیِ آنها نیستید که می‌گویید این به ضرر شما است و ما نمی‌خواهیم بکنیم. شما وکیل آنها هستید ولیِ آنها نیستید!…»
انتهای مطلب
