فسیل هایی که هنوز هیچ علمی قادر به توضیحشان نیست! /تصاویر

فسیل باکتری مریخ (ALH۸۴۰۰۱)

از آن زمان دانشمندان تحقیق روی سنگ را بیشتر کردند و در مورد باکتری آن هم مطالعه های زیادی انجام دادند. چیزی که فسیل باکتری مریخ را معروف کرده این است که بعد از گذشت بیش از ۳۰ سال، هنوز هم دانشمندان نتوانسته اند راز آن را کشف کنند. عده ای اعتقاد دارند که وجود باکتری فسیل شده در سنگ، نشان می دهد که در مریخ موجود زنده وجود دارد، اما به هرحال این موضوع هنوز کشف نشده است.

داستان های علمی تخیلی بی شماری در سراسر زندگی بر روی مریخ متمرکز شده است و دانشمندان زیادی روی زندگی در سیارات دیگر تحقیق کرده اند اما دانشمندان زندگی در مریخ را به طور جدی امکان پذیر می دانند و در واقع می توانند آن را توسط شهاب سنگ مرموزی به نام ALH۸۴۰۰۱ اثبات کنند. این جسم خارجی در سال ۱۹۸۵ به زمین افتاد که با تحقیق روی آن، دانشمندان شوکه شدند. این شهاب سنگ مربوط به سیاره مریخ بود و در آن یک باکتری فسیل شده مشاهده می شد.

انسان نالِدی یا هومو نالدی

از زمان کشف فسیل اولین انسان های هومونی یا نخستینیان، دانشمندان تحقیق روی مکان هایی که این فسیل ها بیشتر دیده می شد را بیشتر کرده اند. اما همه تحقیقات به یکباره دچار سردرگمی شد؛ زمانی که در سال ۲۰۱۵، یک فسیل نالدی را در آفریقای جنوبی کشف کردند که به هیچ وجه به دیگر فسیل های خانواده انسان شبیه یا مرتبط نبود و از آن پس، آن را به نام هومو نالدی خواندند.

فسیل های Homo naledi مکان عجیبی را در درخت خانواده انسانی اشغال می کنند که همین هم باعث شده است برخی از محققان پیشنهاد کنند که آنها واقعا انسان نبوده اند. عجیب و غریب این است که این فسیل ها قدمتی کمتر از ۳۵۰،۰۰۰ سال داشته اند، به این معنی که درست قبل از انسان خردمند (Homo sapiens) زندگی می کردند. در هنگام تجزیه و تحلیل رفتار، آنها بیشتر اسرارآمیز می شوند. تمام فسیل ها در یک سوراخ بزرگ تدفین یافت شدند که همین هم باعث شده که فسیل های نالدی هنوز هم عجیب و غریب در نظر گرفته شوند.

تولی مانستر

دیو تولی یا Tully Monster در سال ۱۹۵۵ توسط رانسیس تولی کشف شد. دیرین شناسان بعد از کشف آن تلاش کردند تا آن را در یکی از طبقه بندی های شناخته شده قرار دهند که متاسفانه هیچ کس نتوانست طبقه ای که این فسیل به آن مربوط بود را پیدا کنید. نگاهی به بازتولید هیولا نشان می دهد چرا این موجود، آنقدر گیج کننده بود.

قسمت اصلی بدن او شبیه ماهی سپیداج بود که باله هایی چسبیده به بالا داشت. او هیچ استخوانی در بدنش نداشت اما می توانست شکل سفت و سختی به خود بگیرد، کاری که کرم ها می کنند و غلاف‌های چشم از دو طرف بدن بیرون زده بود. با اینکه غیر معمول است اما این جانور، هیولا دارای یک خرطوم بلند و یکپارچه داشت که یک سر در انتهای آن دیده می شد.

دانشمندان زمانی که می خواستند این فسیل را در طبقه بندی ها قرار داهند کاملا شوک زده شده بودند، آن ها فکر کردند که این موجود احتمالا به کرم ها، نرم تنان، بند پایان یا قیف‌دندانان مربوط می شود. اما متاسفانه همه این طبقه بندی ها با هم متفاوت هستند و نمی توان آن ها را بهم هم مرتبط دانست.

فسیل دایناسور قطب شمال یخ زده

زمانی که ما دایناسورها را تصور می کنیم، معمولا آن ها را در فضاهای استوایی و یا در کنار اقیانوس های گرم مجسم می کنیم، در حالی که یکی از فسیل های عجیب موجود در دنیا، فسیل دایناسوری است که در آلاسکای قطبی کشف شده است.

کشف این دایناسورهایی که نوکی شبیه اردک داشتند، سوالات بی شماری ایجاد کرده است و دیرینه شناسان را مجبور کرد تا به طور کامل آنچه که آنها در مورد دایناسورها باور داشتند را بازنگری کنند. از آنجا که این مارمولک های غول پیکر در آب و هوای قطبی زندگی می کردند، آنها باید گرما را خودشان ایجاد کرده می کردند که این موضوع ایده این که که دایناسورها تنها موجودات خونسرد بودند را عوض کرد.

به احتمال زیاد، سیستم های خون این موجودات بسیار متنوع تر از عقیده ابتدایی دانشمندان است. اما سوال اینجاست که این دایناسورها در ابتدا چطور به اینجا راه پیدا کرده اند؟ جایی که از دیگر همنوعان خود بسیار دورتر است. دانشمندان همواره در تلاشند تا راز این مورد از فسیل های عجیب را پیدا کنند.

کره های کلرکس دراپ

این کره ها (Klerksdorp Spheres) برای بار اول در اوتوسدیل آفریقا هنگام حفاری های معدنی پیدا شدند و به سرعت به عنوان یک راز عجیب در میان دانشمندان به شهرت رسیدند.

همانطور که از نام آن ها پیداست، این فسیل های عجیب کره ای شکل هستند و از فلزهای سخت ساخته شده اند. اکثر کره ها دارای یک شیار در وسط خود هستند و قدمت این شیارها به ۳ میلیون سال قبل از میلاد می رسد که به سرعت به نظریه های توطئه‌ی آدم فضایی های باستانی و تمدن های بسیار پیشرفته پیش از تاریخ منجر شد.

بعد از آن هم تئوری های گوناگون تری مطرح شد و هنوز هم سر اینکه کدام درست است، بین دانشمندان اختلاف وجود دارد.

گودزیلا

باستان شناس های آماتور معمولا همان هایی هستند که فسیل های عجیب و سورپرایز کننده را پیدا می کنند. در سال های اخیر، رون فاین و تیمش (Ron Fine) یک فسیل بسیار غیر عادی در بیرون شهر کوینگتون در ایالت کنتاکی آمریکا پیدا کرد. فاین وقتی قطعه های مختلفی با طرح گیاه روی آن ها پیدا کرد، متوجه شد که چندین فسیل پیدا کرده است. پس از حفاری قطعات، آنها فسیل را به هم متصل کردند تا شکل عجیب آن را کشف کنند. این فسیل شکلی عجیبی داشت: یک بدن بسیار بزرگ که هفت پای بلند داشت.

انتهای مطلب