کارگاه قلم‌زنی کودکان ناتوان ذهنی
شاید هیچ گاه تصور نمی‌کرد روزی تاکسی بگیرد و خانه به خانه با هزینه شخصی به عشق آموزش و توانمند سازی کودکان کم توان راهی خانه‌هایشان شود.
به گزارش تلنگر؛ خدمت در همه جای جهان هستی ارزش دارد. چه رسد به آنکه دست کسی را بگیری که یاوری ندارد. زهرا رحیمی بانوی کارآفرین در حوزه صنایع دستی (قلم زنی) که از ۱۹ سالگی یعنی ۱۲ سال پیش شروع به قلم زنی کرد شاید نمی‌دانست روزی عاشق آموزش قلم زنی به کودکان کم توان ذهنی شود، شاید هیچ گاه تصور نمی‌کرد روزی تاکسی بگیرد و خانه به خانه با هزینه شخصی به عشق آموزش و توانمند سازی کودکان کم توان راهی خانه‌هایشان شود.
این بانوی کارآفرین از شروع به کارش در این حوزه به خبرنگار میزان می‌گوید: ابتدا شروع به یادگیری قلم زنی کردم و بعد از مدتی با فردی آشنا شدم که دغدغه این کودکان را داشت و به دنبال افرادی برای آموزش به آنها می‌گشت. او از من خواست که به این بچه‌ها آموزش دهم تا سطح دقت و توانایی بچه‌ها را افزایش دهیم و معتقد بود اگر از بین تمام این بچه‌ها یک نفر هم توانمند شود برایم بس است.نتایج خوبی هم گرفتیم. وقتی مهر و محبت او به این بچه‌ها را دیدم و شروع به کار کردم. ابتدا به حدود ۱۰۰ کودک آموزش می‌دادم که الان به ۱۰ نفر که مداوم کار می‌کنند رسیده ایم. قلم زنی برای این کودکان مثل دارو است و آنها با علاقه ۲۴ ساعت شبانه روز را قلم زنی می‌کنند.
“برای آموزش به کودکان به خانه‌های آنها می‌روم”… رحیمی ادامه می‌دهد: این افراد در جشنواره رضوی اصفهان، جشنواره قرآن یزد و تهران شرکت کرده اند، ولی به دلیل شرایط خاصی که دارند نتوانستند در جشنواره‌های خارجی حضور پیدا کنند. از زهرا می‌خواهم درباره این شرایط خاص برایم بگوید، ادامه می دهد: این بچه ها کم توان ذهنی هستند و بسیار آموزش ناپذیر و اگر کمی اطرافشان شلوغ شود بی قرار شده و نمی توان به راحتی کنترلشان کرد. یکی از دانش آموزان در المپیاد مجارستان قبول شد، ولی به علت اینکه شیرخشکی بود و اگر به این جشنواره اعزام می شد باید علاوه بر مربی مادر نیز همراه او می رفت تا بتواند در این مسابقه شرکت کند، از حضور در این جشنواره به خاطر شرایط خاصش باز ماند.
وی توضیح می دهد: برخی از دانش آموزانم به علت اینکه یکی آنزیم‌های موجود در خونشان کم است، نمی‌توانند غذا بخورند و فقط باید شیر خشک بخورند. در کل روز فقط و فقط شیر خشک می‌خورند. این دختر بچه سطح کارش بسیار بالاست. اسم بیماری این کودک بیماری فنیل کتونوری یا PKU است. این بچه‌ها زیر ۱۸ سال هستند و نمی‌توانند کار صنعت‌گری یاد بگیرند.
بانوی قلم زن هنرمند ایرانی درباره آرزویش به میزان می‌گوید: آرزویم این است که این بچه‌ها خودشان مشغول به کار شوند. یکی از بچه‌ها که روز‌های اول غیر قابل کنترل و آموزش ناپذیر بود معلم سایر دوستانش شده است و به آنها قلم زنی آموزش می‌دهد. سطح کاری این بچه‌ها عالی است.
انتهای مطلب
